Szczęśliwe urodziny

- Ta liczba oznacza pełnię szczęścia. Szczęściem dla nas jest, że zachował się dyplom lokacyjny Płocka, wystawiony przez ówczesnego biskupa płockiego Piotra w 1237 roku. Jest to perełka w zbiorach polskich, jedyny przywilej lokacyjny na wczesnośredniowiecznym prawie polskim. Obchodząc dziś rocznicę lokacji i świętując te trzy siódemki, dziękujemy wystawcy dokumentu biskupowi Piotrowi i księciu Konradowi Mazowieckiemu za to, że Płock zaczął się rozwijać i wszedł w orbitę wielkiej kultury chrześcijańskiej i europejskiej, a znakiem tej przynależności była i pozostaje wspaniała katedra - mówił w czasie prelekcji historyk doc. dr Leszek Zygner, rektor Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Ciechanowie. Spotkanie w Opactwie Pobenedyktyńskim zainaugurowało tegoroczne Dni Historii Płocka.

Ciekawa i uniwersalna jest preambuła dyplomu, której tłumaczenie z łaciny na język polski podał bł. abp Nowowiejski w swej monografii Płocka: ”W imię pańskie. Amen. Wszystko, co się dzieje w czasie, razem z czasem ginie, jeżeli nie zostanie przez dowód piśmienny uwiecznione. Wobec tego my, Piotr, z łaski bożej biskup, wraz z całą kapitułą kościoła płockiego teraźniejszym i przyszłym pokoleniom wiadomem chcemy uczynić… Dan roku pańskiego 1237”.

Przez ostatnie 27 lat pergaminowy, niewielki dokument nie był wystawiany na widok publiczny. - Każdemu, kto ogląda dyplom lokacyjny wystawiony przez ówczesnego  biskupa płockiego Piotra, powinno towarzyszyć zdziwienie… bo jest to akt na wskroś kościelny, a nie świecki - był przecież aktem lokującym miasto biskupie. Zaczyna się od formuły: ”W imię pańskie. Amen”. Pergamin jest niewielkich rozmiarów, ale gęsto zapisany, pojemny i treściwy. Zachował się do naszych czasów w dobrym stanie, choć nie przetrwały oryginalne pieczęcie biskupa i kapituły katedralnej. Ale jest to prawdziwa perełka XIII-wiecznego dokumentu lokacyjnego - mówił o zabytku ks. Dariusz Majewski, dyrektor Archiwum Diecezjalnego w Płocku.