"Pozwólmy prowadzić się Duchowi"

Bracia i Siostry!

Niech nas zatem prowadzi Duch Święty, Duch Jezusa. Sprawia On, że ponawiają się Jezusowe Dzieła: że głoszona jest Dobra Nowina,
że miedzy braćmi i siostrami w wierze panuje jedność. Duch Święty jest bowiem dawcą dynamiki Kościoła: jego apostolstwa i misji.
Nie jest On ograniczony strukturami i ostatecznie wieje kędy chce… zstępując nawet w serca nieużyźnione jeszcze Ewangelią
i sakramentami Kościoła.

Duch Święty mówi do nas również przez – wiążące nas – dokumenty Kościoła, które chcemy uwzględniać: Kodeks Prawa Kanonicznego, dokumenty Soboru Watykańskiego II i II Polskiego Synodu Plenarnego oraz nauczanie pasterzy Kościoła… nie zapominajmy, że droga Kościoła została wytyczona przez Tradycję.

Równocześnie wspomnijmy na słowa św. Jana Pawła II, który uczył nas, że to „człowiek jest drogą Kościoła”. Dlatego II Synod nie może pozostać oderwany od rzeczywistości, od naszego współczesnego, konkretnego kontekstu społeczno-kulturowego, takiego jakim jest.
A „jaki on jest” powie nam socjologia i nasza osobista „obserwacja uczestnicząca”, wszak żyjemy w rzeczywistości, której imieniem jest zmiana: zmiana szybka i dynamiczna.

Wszyscy zauważamy głębokie zmiany kulturowe ostatnich lat… ich symptomami są zazwyczaj zmiany w słownictwie, w używanym języku. Przemiany te są nieodłącznym elementem człowieczej kondycji. Towarzyszą również życiu Kościoła od jego zarania. Nie jesteśmy dziś w stanie przewidzieć jaki będzie ostateczny kierunek wspomnianych przemian. Jedno natomiast wydaje się pewne: w młodszych pokoleniach następuje wyczerpywanie się religijności przejętej wraz z kulturowym dziedzictwem. Ludzie młodzi albo doświadczą i świadomie wybiorą Chrystusa – a wraz z Nim wspólnotę Kościoła – albo „odstawią Go na margines swego życia” wraz z innymi porzucanymi nawykami i tradycjami.

Żyjemy w momencie przełomu, w którym bardzo ostrożnie trzeba dozować wino między „starymi, a nowymi bukłakami” (por. Mk 2,18-22). Do tego właśnie potrzebne jest synodalne wsłuchiwanie się w natchnienia Ducha, który wie którędy poprowadzić Boży Lud.

Bardzo liczę na to, że tak jak cały II Synod naszego lokalnego Kościoła będzie działał „w Duchu Świętym”, tak każdy z Was, drodzy Powołani na Synod, ożywiony Bożym Duchem, będzie przemawiał językiem szczerości, prawdy i miłości – językiem szacunku i wspólnego budowania – wypowiadając słowa odważne i odpowiedzialne, nie ograniczone lękiem i nie mające względu na osoby.

Niech nam towarzyszy Boża łaska! Niech miejsce uczynków ciała zajmują owoce Ducha Świętego! „Mając bowiem życie od Ducha, pozwólmy się też Duchowi prowadzić” (por. Gal 5,25): dziś i przez wszystkie dni naszego synodalnego działania! A wybiegając naprzód – na czas jego realizacji.

 +Wiktor Skworc

abp metropolita katowicki