Sudan: Powstał uniwersytet katolicki

Wicekanclerz tej placówki ks. Michael Schultheis, jezuita powiedział międzynarodowej organizacji Pomoc Kościołowi w potrzebie (Kirche in Not – KiN), że „jest to znak nadziei i wielkiej zachęty dla wiernych mieszkających w tej części kraju, po 25 latach okrutnej wojny domowej”. - Uczelnia ta oznacza ducha wielkiego męstwa dla mieszkańców tego regionu ze względu na formę, w jakiej rozwijała się cała sprawa już od pierwszych dni jej istnienia – podkreślił duchowny. Dodał, że „widzieliśmy w studentach, którzy przybyli do nas we wrześniu ub.r., głębokie pragnienie studiowania i uczenia się”. Powstanie uniwersytetu było możliwe dzięki pomocy ze strony KiN, która przeznaczyła na ten cel 40 tys. euro. „Jesteśmy bardzo wdzięczni tej organizacji za to, co zrobiła” – stwierdził wicekanclerz uczelni. Zaznaczył, że dla studentów jest to „cudowna możliwość ćwiczenia i nauki na takim poziomie, który dotychczas pozostawał dla nich zamknięty”. Jezuita zwrócił uwagę, że w Sudanie Południowym do tej pory były tylko trzy uniwersytety. Dla tamtejszych biskupów istnienie uczelni katolickiej stanowi priorytet, gdyż dzięki temu można będzie kształtować specjalistów, którzy pomogą podstawowym strukturom rządowym budować nowe drogi, szpitale, szkoły i rozwijać inne podstawowe służby. Blisko 200-tysięczna Dżuba jest stolicą Sudanu Południowego – autonomicznej republiki w południowym części tego kraju. Paradoksalnie to tam w 1947 r. odbyła się konferencja, na której postanowiono połączyć Południe i Północ Sudanu w jedno państwo, wbrew Brytyjczykom, którzy chcieli przyłączyć Południe do Ugandy. Ale po uzyskaniu przez Sudan niepodległości w 1956 ten właśnie region stale dążył do uniezależnienia się lub do uzyskania co najmniej szerokiej autonomii wobec Chartumu. Z tego powodu toczyły się tam dwie długotrwałe, niszczycielskie wojny domowe: w latach 1955-72 i 1983-2005. W 1983 powstała Ludowa Armia Wyzwoleńcza Sudanu Południowego, stawiająca sobie za zadanie osiągnięcie tego celu. Ostatecznie ta druga wojna domowa zakończyła się podpisaniem 9 stycznia 2005 porozumieniem z rządem w Chartumie, nadającym 10 południowym prowincjom kraju rozległą autonomię. Prezydentem nowej jednostki terytorialnej, zajmującej ok. 590 tys. km kw. i zamieszkanej przez ponad 8,5 mln ludzi, został Salva Kiir Mayardit. W grudniu 2005 przyjęto konstytucję. W 2011 ma się odbyć referendum w sprawie niepodległości. W przeciwieństwie do środkowej i północnej części Sudanu, w których przeważają muzułmanie, na południu większość stanowią animiści i chrześcijanie.