Generał Nil - wstrząsający dramat biograficzny

Po kilku miesiącach - zakładając, że nawet w komunizmie może istnieć jakaś przestrzeń normalności - podejmuje odważną decyzję ujawnienia się w wojskowej Komendzie Uzupełnień. Odtąd jest nieprzerwanie inwigilowany. 9 listopada 1950 r. gen. Fieldorf zostaje aresztowany przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa i przewieziony do słynnego politycznego więzienia na Rakowieckiej w Warszawie. Celę dzieli z innymi oficerami AK, ale i rabinem oraz hitlerowcem aresztowanym przez polskie władze. Rabina broni przed agresją torturowanego w śledztwie oficera, który chce się na nim zemścić, jako przedstawicielu winnej wszystkiemu „żydokomuny”. W czasie nadzwyczaj brutalnego śledztwa – pokazanego w filmie z detalami – nie przyznaje się do żadnego z zarzutów. Mimo to zostaje oskarżony o kolaborację z hitlerowcami i 16 kwietnia 1952 r. jako „zdrajca narodu polskiego” zostaje skazany na karę śmierci. Film ujawnia także kulisy procesu w postaci nieformalnych nacisków radzieckiego rezydenta na polskie władze, domagającego się śmierci bohatera. Służyć ma ona m. in. zastraszeniu polskiego społeczeństwa. Oczekując na wyrok Fieldorf niespodziewanie zostaje zaproszony na rozmowę przez ówczesnego Ministra Bezpieczeństwa Stanisława Radkiewicza. Podejmowany w jego gabinecie z prawdziwie generalskimi honorami, spotyka się z obietnicą uwolnienia za cenę współpracy. Zdecydowanie odmawia. Wyrok przez powieszenie zostaje wykonany 24 lutego 1953 r., zaledwie na miesiąc przed śmiercią Stalina... Fieldorf był najwyższym rangą żołnierzem AK, który padł ofiarą zbrodni sądowej okresu stalinowskiego. Ostatnią sekwencją filmu jest scena potajemnego grzebania przez UB pod osłoną nocy ofiar z mokotowskiego więzienia. Miejsce pochówku generała „Nila”, ani jego ciało do dziś nie zostało odnalezione. Na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie znajduje się jedynie jego symboliczny grób. Dopiero po upływie 36 lat od śmierci "Nila" Prokurator Generalny PRL, Józef Żyta, w swym postanowieniu z 7 marca 1989 r., przyjął, "iż podstawą umorzenia jest stwierdzenie, że August Emil Fieldorf nie popełnił zarzucanego mu czynu, [...] nie dopuścił się zarzuconej mu zbrodni i był całkowicie niewinnym".