Szymczuk: Mężczyźni, imigranci - nie uchodźcy

***

Siadamy do stolika jednej z tańszych restauracji w porcie. Obok nas miła rodzina z Afganistanu, kilka kobiet i starszy mężczyzna. Tuż za plecami mojego kolegi siedzi Irakijczyk. Z aparycji żołnierz. Wojskowe ciuchy, krótka fryzura, pewne i bezwzględne spojrzenie. Ten typ z którym jak się spotkasz wzrokiem - natychmiast zaczynasz patrzeć w ścianę. Kończy falafela. Dziewczyny z Afganistanu wyraźnie wycieńczone podróżą zamawiają na spółkę całego kurczaka z dużym talerzem frytek. Radość na ich twarzach ewidentnie kontrastuje z cholernie spiętym Irakijczykiem. 
W pewnym momencie facet nie wytrzymał - zrobił awanturę jednej z tych dziewczyn. Atmosfera zrobiła się napięta. Afganki szybko zniknęły.
Maciek (kolega z którym tutaj jestem) zaczął rozmawiać z tym człowiekiem, a on ze stoickim spokojem wytłumaczył nam o co chodziło: "Ta kobieta zgrzeszyła, jadła kurczaka, który nie był zabity rytualnie, nie miał poderżniętego gardła i nie wypłynęła z niego krew" - po czym chwycił za nóż i zrobił ruch przy swojej szyi. Maciek jeszcze chwilę z nim pogadał i również szybko się ulotniliśmy.

***

Do promu podbiega Pakistańczyk, duka coś po angielsku. Strażnicy go odpychają, więc podbiega do nas z biletem o coś niekonkretnego błagając. Musieliśmy mu uświadomić, że jego prom odpłynął wczoraj - facet nie umiał przeczytać ani daty na bilecie ani nawet miejscowości. Wydawał się nie znać łacińskiego alfabetu. Dostał drgawek i odruchów wymiotnych. Krzyczał niemo, że wydał na ten bilet całe swoje pieniądze, że jest z Pakistanu, że nie wie co robić, chwilę przysiadł i zniknął gdzieś w ciemności z przerażająco pustym spojrzeniem.