Lublin ma nową światynię

Niezwykle wzruszająco przebiegała uroczystość konsekracji kościoła, której przewodniczył abp Stanisław Budzik, metropolita lubelski. Uczestniczyli w niej wierni, zaproszeni goście, duchowni diecezjalni i zakonni, parlamentarzyści i wojewoda lubelski.

Na początku liturgii przedstawiciele rady duszpasterskiej, gwardian klasztoru i proboszcz parafii - o. dr Julian Śmierciak - poprosili arcybiskupa o poświęcenie kościoła.

Metropolita lubelski dokonał poświęcenia ścian i ołtarza nowego kościoła. Namaścił olejem mensę ołtarza, a wyznaczeni kapłani - namaścili ściany świątyni. Podobnie z okadzeniem.

Zanim jednak nastąpiło namaszczenie ołtarza, abp Stanisław umieścił w ołtarzu relikwie błogosławionych męczenników z Peru: o. Zbigniewa Strzałkowskiego i o. Michała Tomaszka.

W homilii metropolita przypomniał sens i znaczenie pytania dotyczącego osoby Jezusa Chrystusa. Wyszedł od analizy pytania: „Za kogo ludzie Mnie uważają”.

- Stawiając uczniom swoje pierwsze pytanie, Pan Jezus bynajmniej nie zamierzał prowadzić ankiety na swój temat. Pragnął wyostrzyć ich uwagę, stawić przed ich oczy wszystkie za i przeciw, zanim postawi następne, zasadnicze, fundamentalne pytanie: „A wy za kogo Mnie uważacie?” - mówił abp. Budzik.

Przypomniał następnie, że św. Jan Paweł II twierdził, iż jest to najważniejsze pytanie jakie kiedykolwiek zostało postawione. - Od tamtego pamiętnego dnia w Cezarei Filipowej, pytanie to powraca z nową siłą i dotyka w sposób egzystencjalny miliony ludzi. Kim jest dla mnie Jezus Chrystus? Za kogo Go uważam? Od odpowiedzi na to pytanie zależą ludzkiego zbawienia - kontynuował abp. Budzik.

- Czasy, w których żyjemy potrzebują zdecydowanego i wyraźnego świadectwa, wyraźnego opowiedzenia się po stronie dobra i życia, po stronie wiary i miłości, po stronie Chrystusa - Syna Bożego, Odkupiciela człowieka - powiedział metropolita lubelski.

Podziękował wiernym za świadectwo życia i pracy, za dzieło nowego kościoła. Odniósł się także w homilii do osoby św. Brata Alberta Chmielowskiego, patrona parafii.

Na zakończenie uroczystości o. Julian Śmierciak podziękował darczyńcom, dobrodziejom parafii i osobom, które poprzez modlitwę wspierały i wspierają wspólnotę parafialną.

Historia obecności bernardynów w Lublinie sięga XV w. W dobie powstań niepodległościowych nastąpiła kasata klasztoru bernardynów, który znajdował się przy dzisiejszej ul. Bernardyńskiej. Śladem ich obecności jest kościół Nawrócenia św. Pawła, gdzie do dnia dzisiejszego zachowało się gorące nabożeństwo do św. Antoniego.

Bernardyni powrócili do Lublina w XX w. To abp Bolesław Pylak udzielił im zgody na ponowne założenie klasztoru w tym mieście. W grudniu 1990 r. bp Ryszard Karpiński poświecił krzyż w miejscu, gdzie miał powstać kościół  i klasztor na osiedlu „Botanik”. W 1991 r. nastąpiło poświęcenie drewnianej kaplicy.

Po 25 latach od tamtego momentu nastąpiła konsekracja kościoła parafialnego przy ul. Willowej 15 w Lublinie.