Wam zatem, drodzy Bracia i Siostry cierpiący i chorzy, powierzam Kościół, który potrzebuje ofiary Waszych cierpień i modlitwy, powierzam osobę Ojca Świętego Benedykta XVI i wszystkich biskupów i kapłanów świata, którzy codziennie z troską zabiegają o Wasze uświęcenie.
Pragnę także powierzyć Waszym modlitwom pielgrzymkę kapelanów szpitalnych z okazji 25-lecia istnienia Papieskiej Rady ds. Duszpasterstwa Służby Zdrowia, która odbędzie się w kwietniu przyszłego roku, najpierw do Lourdes, a potem do Ars. Pomiędzy tymi dwoma francuskimi miasteczkami istnieje bowiem jakaś głęboka i ścisła więź. Mówiąc o tym opatrznościowym związku w Liście na rozpoczęcie Roku Kapłańskiego, Benedykt XVI przywołał słowa bł. Papieża Jana XXIII, który w 1959 r. napisał: „Krótko przed zakończeniem przez św. Proboszcza z Ars pełnego niebiańskich zasług życia, w innej okolicy Francji ukazała się Maryja niewinnej i pokornej dziewczynce, by przez nią macierzyńskim upomnieniem wezwać ludzkość do modlitwy i chrześcijańskiej pokuty; a dostojny Jej głos, do dziś poruszający dusze mimo upływu wieku, dźwięczy długo i szeroko, jakby w nieskończoność. W rzeczy samej czyny i słowa kapłana, wyniesionego do czci Świętych, którego setną rocznicę śmierci obchodzimy, jakby jakimś uprzedzającym niebiańskim światłem oświetliły nadprzyrodzone prawdy, które objawione zostały w grocie w Lourdes niewinnej dziewczynce. (...) Święty Proboszcz zawsze przypominał swoim wiernym, że Jezus Chrystus, dawszy nam wszystko, co mógł nam dać, pragnie nas jeszcze uczynić dziedzicami tego, co ma najcenniejsze, to znaczy swojej Najświętszej Matki”.
Wam zatem, drodzy Bracia i Siostry cierpiący i chorzy, powierzam Kościół, który potrzebuje ofiary Waszych cierpień i modlitwy, powierzam osobę Ojca Świętego Benedykta XVI i wszystkich biskupów i kapłanów świata, którzy codziennie z troską zabiegają o Wasze uświęcenie. Proszę Was o szczególną modlitwę za kapłanów chorych i doświadczonych cierpieniem ciała, którzy każdego dnia, podobnie jak Wy, niosą ciężar choroby i bólu wraz ze zbawczą mocą, która pokrzepia i leczy duszę. Módlcie się również o beatyfikację i kanonizację Sługi Bożego Jana Pawła II. Módlcie się usilnie o liczne i święte powołania kapłańskie i zakonne! Proponuję w tym celu piękną modlitwę Jana Pawła II, którą możecie odmawiać każdego dnia. Módlcie się także za mnie! Również ja jako kapłan i biskup liczę na Waszą modlitwę i ofiarę cierpienia, abym mógł jak najlepiej i w bojaźni Bożej wypełnić zadanie Przewodniczącego Papieskiej Rady ds. Duszpasterstwa Służby Zdrowia, powierzone mi przez Ojca Świętego. Ze swej strony zapewniam o mojej gorącej modlitwie w Waszych intencjach. Wraz z moimi współpracownikami w Papieskiej Radzie w godzinie modlitwy „Anioł Pański” modlimy się każdego dnia, powtarzając słowa Papieża Benedykta XVI:
Módlmy się za wszystkich chorych,
a szczególnie za tych najbardziej cierpiących,
którzy nie mogą w żaden sposób zatroszczyć się o siebie,
ale są całkowicie zależni od troski i pomocy drugich:
niech każdy z nich doświadczy w opiece tego, kto jest obok,
potęgi miłości Boga i bogactwa Jego zbawczej Łaski.
Maryjo, Uzdrowienie Chorych, módl się za nami!
(Anioł Pański, 8.02.2009)
W tym duchu wzajemnej modlitwy udzielam Wam i Waszym bliskim oraz wszystkim, którzy Wam posługują, mojego błogosławieństwa: w Imię Ojca i Syna i Ducha Świętego.
X Abp Zygmunt Zimowski
Przewodniczący Papieskiej Rady
ds. Duszpasterstwa Służby Zdrowia
Watykan, 1 października 2009
Modlitwa Jana Pawła II o powołania kapłańskie i zakonne
Duchu wiecznej Miłości, który od Ojca i Syna pochodzisz, dziękujemy Ci za wszystkie powołania apostołów i świętych, które użyźniły Kościół. Prosimy Cię, prowadź dalej to swoje dzieło. Pamiętaj, jak w dniu Pięćdziesiątnicy zstąpiłeś na apostołów zgromadzonych na modlitwie wraz z Maryją, Matką Jezusa, i wejrzyj na swój Kościół, który szczególnie potrzebuje dziś świętych kapłanów, wiernych i wiarygodnych świadków Twojej łaski; Kościół potrzebuje osób konsekrowanych, aby ukazywali innym radość tych, którzy żyją wyłącznie dla Ojca, którzy sami przejmują misję i ofiarę Chrystusa, którzy miłością budują nowy świat. Duchu Święty, odwieczne źródło radości i pokoju, to Ty otwierasz serca i umysły na Boże powołanie; to Ty sprawiasz, że może się spełniać każde pragnienie dobra, prawdy i miłości. Niech Twoje „błagania, których nie można wyrazić słowami”, wznoszą się ku Ojcu z serca Kościoła, który cierpi i walczy dla Ewangelii. Otwórz serca i umysły młodych chłopców i dziewcząt, aby nowy rozkwit świętych powołań ukazał światu wierność Twojej miłości oraz by wszyscy mogli poznać Chrystusa prawdziwe światło, które przyszło na świat, aby przynieść każdemu człowiekowi niezawodną nadzieję życia wiecznego. Amen.
Castel Gandolfo, 24 września 1997 r.
Na placu Żłobka przed bazyliką Narodzenia nie było tradycyjnej choinki ani świątecznych dekoracji.