W dniu swego ślubu uciekł z domu i żył jako żebrak

W dniu swego ślubu potajemnie opuścił dom i udał się z pielgrzymką do Ziemi Świętej. W okolicach Edessy wiódł życie eremity. 

Mówi o. Stanisław Tasiemski, dominikanin. 

W średniowieczu św. Aleksy był bardzo popularną postacią w Europie i Północnej Afryce. Patron licznych zakonów, a także ubogich, pielgrzymów, wędrowców, żebraków. Orędownik podczas trzęsienia ziemi, suszy, złej pogody, w czasie epidemii i plag. 

W Polsce święty Aleksy odbierał szczególną cześć w Tumie pod Łęczycą oraz w Płocku. 

W ikonografii św. Aleksy przedstawiany jest jako pustelnik lub pielgrzym, czasami jako postać leżąca pod schodami. Jego atrybuty to księga, kij pielgrzyma, schody oraz zwój.