Bóg ma swój czas

M. Zieliński przywołał wydarzenia z takich wyjazdów. Osoby zgromadzone w Stanisławówce mogły zobaczyć nagranie, w którym młoda dziewczyna Natalia, uczestnicząca w październiku na takim spotkaniu w Wiśle, składa świadectwo o swoim uzdrowieniu. - Jej historia jest ciekawa, bo ona była na wielu modlitwach o uzdrowienie i nic się nie działo. Za którymś razem powiedziała sobie, że tak chyba musi być do końca życia i już nie będzie walczyć. Niezwykle ważne jest, że my się modlimy, ale Bogu zostawiamy czas. Nasz czas nie łączy się z czasem Boga. Natalia sama powiedziała: "Gdyby Bóg uzdrowił mnie wcześniej, ja bym za bardzo za Nim nie poszła" - opowiadał M. Zieliński.

Mówił też, ja ważne jest nastawienie człowieka. Jego oczekiwanie na działanie Boga jest wyrazem wiary. Ale, jak przyznał lider skierniewickiej wspólnoty, Bóg wymyka się wszelkim schematom i działa nawet wtedy, gdy człowiek nie ma wiary. Przytoczył przykład mężczyzny, ratownika medycznego, który był obecny na forum charyzmatycznym w Skarżysku-Kamiennej.

- Miałem taką myśl w głowie: "Co sobie myślą ci wszyscy ratownicy medyczni?". Dwa dni po tamtym spotkaniu ksiądz, który był organizatorem, przysłał mi SMS od jednego z tych ratowników. "Byłem zupełnie sceptyczny, nie wierzyłem w to, co Marcin mówił. Gdy inni się modlili, nie robiłem zupełnie nic, stałem z założonymi rękami. Kiedy wróciłem do domu i wstałem rano, zorientowałem się, że czytam bez okularów. Chwała Panu!". Bóg czasem więc uzdrawia niewierzących, czasem nie potrzebuje naszej wiary. Bo wszystko, co możemy otrzymać od Niego, jest łaską - podkreślał M. Zieliński.

W Płocku podzielił się też osobistym świadectwem. Nie od zawsze, nie od przedszkola, jak żartował, miał taką posługę. Wszystko zaczęło się od doświadczenia żywego Jezusa 10 lat temu. Namówiony przez mamę, poszedł wtedy na czuwanie przed uroczystością Zesłania Ducha Świętego. - Zobaczyłem księdza, któremu oczy się świeciły, gdy mówił o Jezusie. Kiedy widzisz takiego człowieka, to myślisz: "Albo gość zwariował, albo jeśli to jest prawda, to chcę w to wejść". Zapamiętałem jego zdanie: "Możesz całe swoje życie chodzić do kościoła, a nigdy nie mieć osobistego spotkania z Jezusem!" - wspominał M. Zieliński.

Tamtego wieczoru stanął przed ołtarzem i modlił się o takie doświadczenie. - Wiecie, co się stało? Nic. Wróciłem do ławki i czuwanie miało się kończyć. Ale gdy szedł ksiądz z Najświętszym Sakramentem, zatrzymał się przy mojej ławce i powiedział do mnie: "Wiesz, Marcin, Pan Jezus bardzo cię kocha". Poszedł dalej. A we mnie rozlała się miłość Boża. Nigdy czegoś takiego nie doświadczyłem. To nie była miłość od człowieka, to była miłość Boża - wspominał w Płocku.

Od tamtego momentu, jak mówił, rozpoczęła się jego świadoma droga z Panem Jezusem, autentyczne życie sakramentami i słowem Bożym. - Skąd modlitwa o uzdrowienie? To nie był mój wymysł ani wymysł charyzmatyków. Zacząłem czytać słowo Boże i traktować je na serio - mówił. Tak potraktował obietnicę Jezusa o uzdrowieniu tych chorych, na których apostołowie będą kłaść ręce. Zaczął robić dokładnie tak samo... Wszędzie - na ulicy, w sklepie spożywczym, w swojej byłej szkole.

- Robiłem to w sposób bardzo prosty. Widziałem kogoś na ulicy z laską, podchodziłem i pytałem: "Czy mogę się nad panią, panem pomodlić?" - wspominał M. Zieliński. Jednak zanim zaczął widzieć owoce tej modlitwy, przez 4 czy 5 lat nie wydarzyło się nic. On sam, jak mówił, "był chory, widząc chorych", ale nie przestawał się modlić.

- Powiedziałem: "Boże, wierzę w Twoje słowo bardziej niż w to, co widzą moje oczy i będę modlił się aż do skutku i w końcu zobaczę". Królestwo Boże należy do gwałtowników, którzy wiedzą, o co proszą - zauważył.

Po świadectwie ewangelizator poprowadził modlitwę wstawienniczą o uzdrowienie, do której zachęcił wszystkich obecnych w kościele, tak, aby wszyscy modlili się za siebie wzajemnie.