Rocznice Benedykta XVI

16 kwietnia 1927: w Marktl am Inn w diecezji pasawskiej w rodzinie Josepha i Marii Ratzingerów przychodzi na świat trzecie dziecko – Joseph. Dzieciństwo i młodość spędza on w Traunstein nieopodal granicy austriackiej.

1945: pod koniec II wojny światowej J. Ratzinger zostaje wcielony do wojska jako pomocnik w artylerii przeciwlotniczej.

1946-51: studia filozofii i teologii we Fryzyndze i Monachium.

1951: święcenia kapłańskie – 29 czerwca.

1953: zdobył stopień doktora pracą o św. Augustynie, zatytułowaną "Lud i Dom Boży w nauce św. Augustyna o Kościele" i zostaje wykładowca dogmatyki i teologii fundamentalnej we Fryzyndze.

1957: habilitacja rozprawą o św. Bonawenturze pt. „Teologia dziejów u św. Bonawentury”.

1958: profesor kolegium we Fryzyndze.

1959-66: profesor w Bonn.

1962-65: podczas Soboru Watykańskiego II ks. Ratzinger jest teologicznym doradcą kard. Josefa Fringsa, arcybiskupa Kolonii i przewodniczącego episkopatu RFN. Współpracuje nad ostateczną wersją najważniejszych dokumentów soborowych. Później zajmuje ważne stanowiska w Konferencji Biskupów Niemieckich i w Międzynarodowej Komisji Teologicznej w Watykanie.

1966-69: profesor w Tybindze.

1969-77 – profesor w Ratyzbonie, gdzie pełni też funkcję wicerektora uniwersytetu.

1977: 25 marca Paweł VI mianuje ks. J. Ratzingera arcybiskupem Monachium i Fryzyngi. Jego zawołaniem biskupim są słowa: "Współpracownik prawdy". Sakrę nowy biskup przyjmuje 28 maja z rąk biskupa Würzburga – Josefa Stangla a 27 czerwca zostaje kardynałem.

1978: w dniach 16-24 września był wysłannikiem papieskim na III Międzynarodowy Kongres Mariologiczny w Guayaquil (Ekwador); w sierpniu i październiku tegoż roku brał udział w dwóch konklawe, które wybrało najpierw Jana Pawła I, a następnie Jana Pawła II.

1981: 25 listopada Jan Paweł II powołuje go na prefekta Kongregacji Nauki Wiary, z czym łączy się również stanowisko przewodniczącego Papieskiej Komisji Biblijnej i Międzynarodowej Komisji Teologicznej.

1982: 15 lutego ustępuje z urzędu arcybiskupa Monachium i Fryzyngi.

1983: w pierwszych latach pełnienia przez kard. Ratzingera funkcji prefekta Kongregacji pojawiają się polemiki z teologią wyzwolenia, m.in. z ks. Gustavo Gutierrezem z Peru (1983) oraz z braćmi Clodovisem i Leonardo Boffami z Brazylii (1984/85). W kwietniu 1986 r. ukazuje się "Instrukcja o niektórych aspektach teologii wyzwolenia", która łagodzi konflikty i toruje drogę dla teologii wyzwolenia nie ukierunkowanej na marksizm.

1992: 5 grudniu przedstawiono w Watykanie Katechizm Kościoła Katolickiego, opracowywany od 1986 r. pod kierownictwem kard. Ratzingera.

2000: ogłoszona przez kard. Ratzingera deklaracja "Dominus Iesus" (6 sierpnia) o jedyności i powszechności zbawczej Jezusa Chrystusa i Kościoła wywołuje burzliwą debatę na całym świecie.

2001: kardynał mówi o trudach sprawowanego urzędu: w jednym z wywiadów we wrześniu powiedział, że "życie człowieka Kościoła na kierowniczym stanowisku jest bardzo trudne". Dlatego marzy, że przyjdzie czas, kiedy będzie mógł jeszcze napisać kilka książek. Na prośbę papieża pełni jednak nadal ten urząd.

2002: 30 listopada zostaje dziekanem Kolegium Kardynalskiego.

2004: szerokim echem odbiła się dyskusja kard. Josepha Ratzingera z filozofem Jürgenem Habermasem.