Monarchowie Anglii i Szkocji byli chrześcijanami

Publikujemy tekst papieskiego przemówienia:

Wasza Wysokość,

Dziękuję za Wasze łaskawe zaproszenie do złożenia oficjalnej wizyty w Zjednoczonym Królestwie i za Wasze ciepłe słowa powitania w imieniu narodu brytyjskiego. Dziękując Waszej Wysokości, pozwalam sobie objąć tymi pozdrowieniami cały naród Zjednoczonego Królestwa i wyciągam przyjazną rękę do każdego.

Z wielką przyjemnością rozpoczynam swą podróż od pozdrowienia członków Rodziny Królewskiej, dziękując zwłaszcza Jego Królewskiej Mości Księciu Edynburga za jego uprzejme powitanie mnie na lotnisku w Edynburgu. Chciałbym także wyrazić swą wdzięczność rządom Jej Wysokości – obecnemu i poprzedniemu – oraz tym wszystkim, którzy z nimi współpracowali, aby umożliwić to wydarzenie, w tym z Lordem Pattenem i byłym sekretarzem stanu Murphym. Chciałbym też wyrazić głębokie uznanie dla pracy Ogólnopartyjnej Grupy Parlamentarnej ds. Stolicy Apostolskiej, która przyczyniła się w wielkim stopniu do umocnienia przyjaznych stosunków między Stolicą Świętą a Zjednoczonym Królestwem.

Rozpoczynając swą wizytę w Zjednoczonym Królestwie w historycznej stolicy Szkocji, pozdrawiam w sposób szczególny premiera Salmonda i przedstawicieli Parlamentu Szkockiego. Podobnie jak Zgromadzenia – Walijskie i Północnoirlandzkie, niech Parlament Szkocki staje się coraz bardziej wyrazicielem świetnych tradycji i wielkiej kultury Szkotów oraz niech się stara służyć ich najlepszym interesom w duchu solidarności i troski o dobro wspólne.

Nazwa Holyroodhouse – oficjalnej rezydencji Waszej Wysokości w Szkocji – przywołuje „Krzyż Święty” i wskazuje na głębokie korzenie chrześcijańskie, które ciągle jeszcze są obecne w każdej warstwie brytyjskiego życia. Monarchowie Anglii i Szkocji byli chrześcijanami od najdawniejszych czasów, mając wśród siebie znakomitych świętych, jak Edward Wyznawca i Małgorzata Szkocka. Jak wiecie, wielu z nich świadomie pełniło swe obowiązki władców, kierując się światłem Ewangelii i w ten sposób formując naród ku dobru nawet na najniższym szczeblu. W efekcie orędzie chrześcijańskie jest integralną częścią języka, myślenia i kultury narodów tych wysp od ponad tysiąca lat. Szacunek waszych przodków do prawdy i sprawiedliwości, do miłosierdzia i miłości dotarł do was z wiary, która pozostaje potężną siłą do czynienia dobra w waszym królestwie ku wielkiemu pożytkowi zarówno chrześcijan, jak i niechrześcijan.

Znajdujemy wiele przykładów tej siły ku dobru w całej długiej historii Brytanii. Nawet w stosunkowo niedawnych czasach, dzięki takim postaciom jak William Wilberforce i David Livingstone, Brytania przyczyniła się bezpośrednio do powstrzymania międzynarodowego handlu niewolnikami. Czerpiąc natchnienie z wiary takie kobiety jak Florence Nightingale służyły ubogim i chorym oraz wypracowały nowe standardy w opiece zdrowotnej, które później były wszędzie powtarzane. John Henry Newman, którego wkrótce ogłoszę błogosławionym, był jednym z licznych chrześcijan brytyjskich swoich czasów, których dobro, słowa i działania przyniosły zaszczyt ich rodakom i rodaczkom. Oni zaś, podobnie jak wiele innych osób im podobnych, czerpali natchnienie z głębokiej wiary zrodzonej i karmionej na tych wyspach.