Jezus przekroczył próg naszego osamotnienia

Chrześcijanin nie powinien zaniedbywać swoich ziemskich obowiązków, a jednocześnie nie może się w nich zatracać. Przypomniał o tym Benedykt XVI, sprawując w bazylice watykańskiej Mszę za zmarłych w ciągu ostatniego roku kardynałów, arcybiskupów i biskupów. W homilii nawiązał do słów z dzisiejszej liturgii: „Jeśliście więc razem z Chrystusem powstali z martwych, szukajcie tego, co w górze”. Papież wskazał, że prawdziwe życie z Chrystusem wymaga radykalnego zrezygnowania z balastu tego wszystkiego, co niszczy duszę człowieka.

„Poszukiwanie «tego, co w górze» nie oznacza, że chrześcijanin powinien zaniedbywać swoje ziemskie obowiązki i zadania – mówił Ojciec Święty. – Nie może się jednak w nich zatracić, tak jakby były wartościami ostatecznymi. Nawiązanie do rzeczywistości Nieba jest zaproszeniem do uznania względności tego wszystkiego, co musi przeminąć, w obliczu tych wartości, które są nieprzemijające. Trzeba pracować, angażować się, korzystać ze słusznego odpoczynku z tą świadomością, że jest się tylko wędrowcem na szlaku do Ojczyzny niebieskiej, pielgrzymem, w pewnym sensie cudzoziemcem dążącym do wieczności”.

Papież zauważył, że odwołanie się do rzeczywistości Nieba jest zachętą do uznania względności tego co przemijalne, wobec tych wartości, które nie ulegają zniszczeniu przez czas.

TŁUMACZENIE:
„Nasza praca, zaangażowanie, czy zasłużony odpoczynek wymagają pogodnego dystansu ludzi zdających sobie sprawę, iż są jedynie w drodze do ojczyzny w Niebie, że są pielgrzymami, w pewnym sensie cudzoziemcami zmierzającymi ku wieczności.”

Zachęcił, by przeżywać to zaangażowanie ludzi wierzących jako życie w obliczu panowania Chrystusa.

Benedykt XVI poświęcił uwagę wyrażeniu „życie wieczne”.

TŁUMACZENIE:
„Wyrażenie ‘życie wieczne” wskazuje, że jest ono darem Bożym udzielonym ludzkości: komunią z Bogiem na tym świecie i jej pełnią w świecie przyszłym.”

Mówiąc o Chrystusowej misji zabawienia, papież zaznaczył, że Pan Jezus przekroczył „próg naszego ostatecznego osamotnienia, schodząc w otchłań naszego najpełniejszego opuszczenia i przekraczając bramę śmierci. Przypomniał, że z Bożej miłości korzysta cały świat, to znaczy ludzkość.