Rola dziadków i przeżywanie starości

Podczas sympozjum, które w Opactwie Pobenedyktyńskim zorganizowała Akcja Katolicka Diecezji Płockiej, świeccy i duchowni dyskutowali m.in. o przeżywaniu i postrzeganiu starości.

"To wielkie wyzwanie, aby nasi dziadkowie i babcie cieszyli się uznaniem i szacunkiem, by mieli swoje miejsce w rodzinie, żeby nie byli traktowani jako dodatek" - powiedziała dziennikarzom dr Agnieszka Regulska z Instytutu Studiów nad Rodziną warszawskiego Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego. Podkreśliła, iż ogromnie ważne jest, by osoby starsze nie były spychane przez bliskich "na margines uwagi".

Według Regulskiej, to że dziadkowie i babcie w obecnych czasach często starają się odmładzać i dostosować do świata młodszego pokolenia, np. swych wnuków, jest pozytywnym zjawiskiem.

"Gdy w starszym wieku zmienia się sylwetka, sprawność ruchowa i aktywność, jest przecież potrzeba młodości. Musimy być młodzi duchem. Jeżeli ktoś pragnie tę młodość ducha podkreślać swoim strojem, wyglądem, sposobem bycia, przebywania z młodymi, to myślę, że jest to dobre" - dodała Regulska.

Odpowiadając na tytułowe pytanie swego referatu "Starość się Bogu udała?" Benedyktyn ojciec Leon Knabit powiedział, że "starość udaje się Panu Bogu, gdy udaje się ludziom". Dodał, że w przeżywaniu i zrozumieniu starości ważna jest obecność Boga i miłość bliskich, bo bez Boga i miłości otoczenia, zwłaszcza rodziny, starość jest trudna. "Byłoby dobrze, gdyby wszyscy odnajdowali w starym człowieku jego człowieczeństwo" - zaznaczył o. Knabit.

Benedyktyn podkreślił, że rolą młodszych jest pomagać w przechodzeniu przez starość, której często towarzyszą choroby, niepełnosprawność, samotność, a nawet opuszczenie. "Wołanie starego człowieka o rychłą śmierć, jest bardzo często wołaniem o miłość - +brakuje mi miłości, a nie siły do przetrwania+" - powiedział o. Knabit. Dodał, że obecność młodszych pomaga osobom w podeszłym wieku "przeżyć do godnego końca".