Abp Aquila wskazuje błędy „Drogi synodalnej”

Arcybiskup Aquila pragnie w sposób metodyczny, dogłębnie ukazać błędy w niemieckim procesie synodalnym. Jak zauważa, wśród „głębszych bolączek tekstu Fundamentalnego Drogi Synodalnej należy wskazać wyraz celowego proponowania „prawdziwie radykalnych rewizji struktury Kościoła i sposobu w jaki rozumie on swoją misję”. Abp Aquila podaje kilka przykładów:

„Twierdząc, że jest zakotwiczona w Soborze Watykańskim II, Droga Synodalna wykorzystuje wybiórczą i mylącą interpretację dokumentów soborowych, by popierać niemożliwe do obrony poglądy na temat natury Kościoła, jego relacji ze światem i jego oparcia na Bożym Objawieniu, poglądy, których nie da się pogodzić z pełnym odczytaniem Soboru. Rezultatem jest wizja Kościoła grożąca porzuceniem Jedynego, który ma „słowa życia wiecznego” (J 6, 68) – podkreśla metropolita Denver.

Amerykański hierarcha zauważa, że podejście przyjęte [przez tekst fundamentalny Drogi Synodalnej] wydaje się być obliczone na podważenie definitywnego i trwałego charakteru sakramentu święceń. Wykazuje też zadziwiający brak odniesień do Ewangelii, które są, według Dei Verbum nr 18, „głównym świadectwem o życiu i nauczaniu Wcielonego Słowa, naszego Zbawiciela”.

Abp Aquila stwierdza ponadto, że Tekst Fundamentalny zakłada, iż najlepszym lub jedynym sposobem na zreformowanie sprawowania władzy [w Kościele] jest jej rozproszenie poprzez system kontroli i równowagi. „Założenia leżące u podstaw takiego systemu są warte ujawnienia. Czy duchowni i świeccy są członkami jednego Ciała Chrystusa, dążącego do tego samego wspólnego dobra, jakim jest zbawienie wieczne, czy też są to odrębne grupy interesów, które muszą realizować swoje własne programy, konkurując ze sobą? Czy władza jest zawsze kwestią szukania siebie, czy też może być oczyszczona przez łaskę Bożą w Chrystusie? Zamiast jasnego wezwania do świętości, jak to proponował Sobór Watykański II (Lumen gentium, n. 5) i co potwierdził papież Franciszek w adhortacji apostolskiej Gaudete et exsultate, dokument odwołuje się do wzorców światowych, które nie są ukształtowane przez Chrystusa, ani prowadzone przez Ducha Świętego” – wskazuje autor listu.

Metropolita Denver zauważa, iż Tekst Podstawowy praktycznie nie dostrzega, w jaki sposób specyficzne wymagania Ewangelii, głoszone przez Kościół w wierze i miłości, mogą wywoływać i wzbudzają ostrą opozycję, którą Nowy Testament konsekwentnie stawia między duchem świata a wiernością Jezusowi Chrystusowi. Co więcej, tekst ten pomija koszty bycia uczniem, o którym mówi Chrystus w Ewangelii. W końcu, jak podkreśla abp Aquila, niemieckie Zgromadzenie Synodalne „redefiniuje rolę Magisterium Kościoła”, sprowadzając ją do „dialogicznej moderacji”. Jego tekst fundamentalny jest więc naznaczony „wyraźnym, radykalnym relatywizmem doktrynalnym”. W rezultacie, „Zgromadzenie Synodalne pozostawia nas z pytaniem: czy Bóg przemówił do swojego ludu, czy też nie?” – stwierdza amerykański hierarcha.