Koniec epoki

Dowton Abbey: Nowa Epoka, drugi po Dowton Abbey  z 2019 roku sequel głośnego serialu, nie do końca chyba spełnia oczekiwania widzów, bo przypomina miejscami rozciągniętą w czasie telenowelę. To, co dobrze ogląda się na małym ekranie, nie zawsze wychodzi w kinie.

W prologu oglądamy sceny, które uzupełniają finał poprzedniej części opowieści, ale wkrótce twórcy wprowadzają dwa, zupełnie nowe wątki. Niszczejący dach zmusza Crawleyów do niechętnej akceptacji oferty hollywoodzkich filmowców, by wypożyczyć ekipie pałac ekipie, która chce tam nakręcić zdjęcia do kostiumowego melodramatu. Sporo tu zabawnych scen, ale nie brak i dramatu, a Mary, znajdzie się tu w zupełnie nowej roli. Zresztą nie tylko Mary, bo również zszokowana służba, pokaże na co ją stać.

Drugi wątek związany z  najbardziej lubianą chyba przez widzów postać wiekowej patronki rodu, czyli lady Violet, nie jest już taki zabawny. Okazuje się, że przeszłość Violet skrywa tajemnicę, która może zaważyć na reputacji rodu. By ją rozwiązać kilku członków rodziny wyjeżdża na Riwierę. Nie wydaje się, by ten wyjazd był konieczny, tym bardziej, że został poprowadzony w sposób mało ciekawy. Chyba, że chodziło o plenery, bo te są wspaniałe.  

Mimo wszystko warto pójść do kina, bo ogląda się go przyjemnie, a co najważniejsze nie znajdziemy w nim nieodłącznych dzisiaj nawet w kinie familijnym wulgarności, tanich dowcipów i telefonów komórkowych. I co ważne, podkreśla znaczenie takich dyskredytowanych dzisiaj wartości, jak rodzina, lojalność i małżeńska wierność, a nie porywy namiętności często mylonej z miłością, wobec których obowiązki wobec rodziny odchodzą do lamusa. Twórcy zgodnie z obowiązującymi w USA i Wielkiej Brytanii filmowymi standardami musieli pójść na kompromis w sprawie parytetów, wiemy jakich, ale zrobili to w sposób wyważony, co z pewnością wzbudzi wątpliwości postępowych krytyków.

Downton Abbey: Nowa Epoka, reż. Simon Curtis, wyk.: Hugh Bonneville, Jim Carter, Maggie Smith, Michelle Dockery, USA/Wielka Brytania 2022.