Okno otwarte na oścież
Sławy mogą Jej pozazdrościć największe galerie świata. „Śniada jestem, lecz piękna!” – woła Oblubienica z Pieśni nad Pieśniami i… Maryja z ikony jasnogórskiej. – Podnosisz głowę i co widzisz? Okno do nieba – słyszę w Częstochowie.
Dotąd spoglądaliśmy na najpopularniejszy w Polsce wizerunek przez pryzmat narodowego sanktuarium, Jana Pawła II („Tu zawsze byliśmy wolni”), klasztoru „od kuchni”, szwedzkiego oblężenia, Jasnogórskich Ślubów Narodu, wielotysięcznych pielgrzymek, kapłanów, słuchających spowiedzi przez 33 tys. godzin rocznie, 225 nocy nieustannej modlitwy, Jana Kazimierza ogłaszającego Maryję Królową Polski, a nawet… generalnego gubernatora Hansa Franka piszącego: „Gdy wszystkie światła dla Polski zgasły, to wtedy była jeszcze Święta z Częstochowy”. A może przedrzeć się przez ten gąszcz i w prostocie spojrzeć prosto w oczy Tej, która wskazuje drogę?
Dostępna jest część treści. Chcesz więcej?
Zaloguj się i rozpocznij subskrypcję.
Kup wydanie papierowe lub najnowsze e-wydanie.
aktualna ocena | |
głosujących | |
Ocena |
bardzo słabe |
słabe |
średnie |
dobre |
super |
