Działania na rzecz reintegracji obszaru postsowieckiego zaczęły się następnego dnia po rozpadzie Związku Sowieckiego i przyjmowały postać różnych przedsięwzięć politycznych, ekonomicznych oraz czysto symbolicznych. Powstała z inicjatywy prezydenta Jelcyna Wspólnota Niepodległych Państw okazała się tworem sztucznym i mało atrakcyjnym dla lokalnych elit narodowych, które zakosztowały samodzielności własnej państwowości i nie chciały wracać do podległości wobec Kremla. Największy odzew hasła odbudowy wspólnoty postsowieckiej znajdowały na Białorusi, gdzie prezydent Łukaszenka gotów był nawet na włączenie swego kraju do nowych struktur związkowych pod egidą Moskwy. Od początku zainteresowanie tym pomysłem wyrażał także Kazachstan. Pozostałe kraje byłego Związku Sowieckiego były ostrożniejsze. Wiadomo było także, że kluczowa rola w tym pomyśle należeć będzie do Ukrainy, która przez długi czas zwodziła Moskwę. Podpisywała dokumenty, z których nic nie wynikało, a gdy przychodziło do konkretów, wycofywała się rakiem.