To sanktuarium było pierwsze

Dekret nadający świątyni tytuł sanktuarium podpisał biskup Tadeusz Rakoczy, ordynariusz diecezji bielsko-żywieckiej, który przewodniczył wilamowickim uroczystościom. Wziął w nich udział także biskup Marian Buczek, obecnie ordynariusz diecezji charkowsko-zaporoskiej na Ukrainie, a wcześniej kapłan archidiecezji lwowskiej, który jako jej przedstawiciel uczestniczył w procesie beatyfikacyjnym i kanonizacyjnym arcybiskupa Bilczewskiego, metropolity lwowskiego. - Podczas kanonizacji na placu św. Piotr było mi dane nieść jego relikwie. Dzisiaj, gdy mogę być tu, w jego sanktuarium, odczuwam wielką radość - mówił po zakończeniu uroczystości.

Wśród uczestników Eucharystii nie zabrakło żyjących tu do dzisiaj przedstawicieli rodziny św. Józefa Bilczewskiego, a także sióstr służebniczek NMP, które ponad 100 lat temu sprowadził do Wilamowic św. Bilczewski, powierzając im prowadzenie ufundowanej przez siebie ochronki dla dzieci. Arcybiskup był też współfundatorem i inicjatorem budowy obecnego wilamowickiego kościoła.

- Dziś przeżywamy kolejną piękną przygodę ze św. Józefem Bilczewskim. Wprowadziliśmy do tej świątyni jego relikwie. I oto św. Józef będzie w tym pięknym relikwiarzu obecny duchowo i materialnie pośród nas, a my będziemy mogli zwracać się do niego, powierzając mu nasze smutki i radości, troski i nadzieje - mówił biskup Tadeusz Rakoczy. – Dziś także ogłaszam wasz kościół sanktuarium św. Józefa Bilczewskiego. Niech stanie się ono miejscem gorącej modlitwy do Boga za jego wstawiennictwem. Niech wyprasza on potrzebne łaski dla tych, którzy będą tu przybywać z różnych miejsc naszej ojczyzny, ale także Ukrainy i innych państw.

Mszę św. poprzedziła procesja z relikwiarzem św. Bilczewskiego. Wyruszyła z miejsca, gdzie kiedyś stał dom rodziców arcybiskupa. Przedstawiciele różnych stanów nieśli nowy relikwiarz: trumienkę, w której umieszczony jest fragment kości przedramienia świętego. Przekazał go wilamowickiej parafii arcybiskup Mieczysław Mokrzycki po przenosinach szczątków św. Bilczewskiego z Cmentarza Janowskiego do katedry we Lwowie.

Po uroczystości ogłoszenia kościoła Przenajświętszej Trójcy w Wilamowicach sanktuarium św. Józefa Bilczewskiego relikwiarz został umieszczony na stałe w bocznej kaplicy - w ołtarzu świętego. - Dzięki temu każdy wierny będzie mógł w dowolnym czasie uczcić relikwie świętego rodaka - i modlić się w jego obecności - podkreślał ks. prał. Michał Boguta. Po przeniesieniu relikwiarza do kaplicy jako pierwsi ucałowali go obydwaj biskupi oraz ks. prał. Boguta.

- Podstawą naszej prośby o nadanie tytułu sanktuarium był rozwijający się w tej świątyni kult św. arcybiskupa Bilczewskiego i to, co dzieje się za sprawą naszego rodaka - mówi ks. prał. Michał Boguta, proboszcz w Wilamowicach. - Wśród tych zdarzeń nie brak takich, które można określić mianem cudownych, nadprzyrodzonych. I coraz więcej ludzi przybywa tu nieraz z daleka, by błagać o Bożą pomoc i dziękować za łaski. Nie ma tygodnia, byśmy nie odprawiali dodatkowych Mszy Świętych, o które proszą przyjeżdżający tu pielgrzymi. Otrzymujemy też liczne świadectwa osób, które przywożą, przysyłają podziękowania. Część z nich znalazła się w wydanej przez naszą parafię publikacji.

Św. Józef Bilczewski urodził się w Wilamowicach, niedaleko Bielska, w 1860 r. Po święceniach, które otrzymał z rąk kard. Albina Dunajewskiego w Krakowie, obowiązki duszpasterza łączył ze studiami teologicznymi, najpierw w Wiedniu, a potem w Rzymie i Paryżu. Od 1891 r. - już jako profesor - był wykładowcą teologii dogmatycznej na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. Był też dziekanem, a przez kilka miesięcy również rektorem tego uniwersytetu.

17 grudnia 1900 r. został mianowany metropolitą arcybiskupem lwowskim obrządku łacińskiego i był pasterzem tej diecezji do śmierci w 1923 r. Zasłynął m.in. z troski o najuboższych. W sprawach duszpasterskich kładł duży nacisk na kult eucharystyczny, a także propagował kult NMP Królowej Polski.

Zgodnie z własnym życzeniem został pochowany wśród ubogich mieszkańców Lwowa na Cmentarzu Janowskim.

Jego beatyfikacji dokonał papież Jan Paweł II w 2001 r. podczas pielgrzymki na Ukrainę. Kanonizacja odbyła się w Rzymie 23 października 2005 r.