Sylwetki nowych kardynałów

Po raz pierwszy od wielu dziesięcioleci nie ma wśród nich ani jednego Włocha i jest tylko jeden pracownik Kurii Rzymskiej; poza tym wszyscy są spoza Europy – z obu Ameryk, Afryki i Azji. W gronie tym jest dwóch zwierzchników katolickich Kościołów wschodnich.

Oto krótkie życiorysy kardynałów-nominatów:

Abp James Michael Harvey, Amerykanin – prefekt Domu Papieskiego, przyszły archiprezbiter papieskiej bazyliki większej św. Pawła za Murami.

Urodził się 20 października 1949 w Milwaukee (USA). Święcenia kapłańskie przyjął 29 czerwca 1975. Po studiach w zakresie prawa kanonicznego rozpoczął 25 marca 1980 pracę w służbie dyplomatycznej Stolicy Apostolskiej, pracując w nuncjaturze w Dominikanie, po czym wrócił do Watykanu i w latach 1982-98 pracował w Sekretariacie Stanu (od 22 lipca 1997 jako asesor). 7 lutego 1998 Jan Paweł II mianował go prefektem Domu Papieskiego i biskupem tytularnym, po czym osobiście udzielił mu sakry (razem m.in. z obecnym kard. Stanisławem Dziwiszem) 19 marca tegoż roku. 29 września 2003 papież podniósł go do godności arcybiskupa.

Abp Béchara Boutros Rai, Libańczyk – patriarcha Antiochii maronitów.

Urodził się 25 lutego 1940 w miejscowości Himlaya koło Antelias w Libanie. Kształcił się w swoim kraju i na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim w Rzymie, po czym wstąpił do Maronickiego Zakonu Najświętszej Maryi Panny (mariamici; OMM). Ma za sobą doktorat z prawa kanonicznego. Święcenia kapłańskie przyjął 3 września 1967. W swoim kraju założył Instytut Języków Obcych w Louayzé. Był m.in. sędzią Sądu Patriarszego.

2 maja 1986 Maronicki Synod Patriarszy wybrał go na biskupa tytularnego, wikariusza patriarszego (sakrę przyjął 2 lipca tegoż roku). 9 czerwca 1990 został biskupem nowo utworzonej eparchii (diecezji) Jbeil (Byblos) i na tym stanowisku zastała go decyzja Synodu Patriarszego w Bkerké pod Bejrutem z 15 marca br. o wybrania go na 77. z kolei patriarchę Antiochii dla maronitów. Po wyborze dodał do swego imienia – zgodnie z wielowiekowym zwyczajem niektórych katolickich Kościołów wschodnich – imię Piotr (Butrus/Boutros po arabsku, Pierre po francusku) dla podkreślenia swych więzi z biskupem Rzymu. We wrześniu br. podejmował w swym kraju Benedykta XVI.

Maronici, których liczebność ocenia się na ponad 3,2 mln wiernych, są narodowym wyznaniem chrześcijan libańskich i mieszkają w większości w tym kraju. Ale w wyniku różnych okoliczności, głównie prześladowań i biedy, wielu maronitów opuściło strony ojczyste i dziś istnieją większe lub mniejsze ich skupiska w innych krajach Bliskiego Wschodu, w Europie Zachodniej, obu Amerykach i w Australii. Kościół maronicki, należący do antiocheńskiej tradycji liturgicznej, pozostawał zawsze w jedności z Rzymem i papieżem.

Abp Isaac Cleemis Thottunkal, obywatel Indii - arcybiskup większy Trivandrum dla syromalankarczyków w Indiach. Obecnie będzie najmłodszym kardynałem na świecie.

Urodził się 15 czerwca 1959 w miejscowości Mukkoor koło Nedungadapally na terenie archieparchii (archidiecezji) Tiruvalla w południowoindyjskim stanie Kerala. Święcenia kapłańskie otrzymał 11 czerwca 1986, po czym pracował duszpastersko w swej eparchii Bathery. W latach 1989-91 był wicerektorem swego dawnego seminarium duchownego w Bathery i proboszczem miejscowej katedry, po czym w latach 1991-96 studiował na Papieskim Uniwersytecie „Antonianum”, uzyskując doktorat z teologii. Po powrocie do Indii został kanclerzem eparchii Bathery.

29 maja 2001 został mianowany biskupem pomocniczym archieparchii Trivandrum i wizytatorem apostolskim wiernych syromalankarskich w Ameryce Północej i Europie. Od 11 września 2003 był biskupem eparchii Tiruvalla. Gdy 15 maja 2006 stała się ona archieparchią, bp Thottunkal został jej pierwszym arcybiskupem. W niespełna rok później – 8 lutego 2007 – po śmierci pierwszego arcybiskupa większego Trivandrum Cyrila B. Malancharuvila (18 stycznia) Synod Biskupów Kościoła Syromalankarskiego wybrał arcybiskupa Tiruvalli na jego następcę; decyzję tę potwierdził w dwa dni później Benedykt XVI.

Kościół syromalankarski jest jednym z katolickich Kościołów wschodnich. Wraz z Kościołami maronickim i syryjskim należy do antiocheńskiej tradycji liturgicznej. Jego korzenie sięgają działalności misyjnej św. Tomasza Apostoła i jego uczniów na południu Indii na przełomie I/II w. W łączności z Rzymem pozostaje od 1930 r., jest więc najmłodszym z katolickich Kościołów wschodnich. Liczbę jego wyznawców ocenia się na niemal pół miliona. Większość z nich mieszka w południowoindyjskim stanie Kerala. Od 2005 r. Kościół syromalankarski ma status arcybiskupstwa większego, w którego skład wchodzą 1 metropolia, 6 diecezji i 1 egzarchat apostolski w Stanach Zjednoczonych.

Abp John Olorunfemi Onaiyekan – Nigeryjczyk, metropolita Abudży

Urodził się 20 stycznia 1944 w mieście Kabba na terenie diecezji Lokoja w środkowej Nigerii. Po wyświęceniu na kapłana 3 sierpnia 1969 m.in. pracował duszpastersko w swej diecezji, po czym 10 września 1982 Jan Paweł II mianował go biskuperm pomocniczym diecezji Ilorin i osobiście udzielił mu sakry 6 stycznia następnego roku w Watykanie. 20 października 1984 bp Onaiyekan został mianowany rządcą tej diecezji. W 6 lat później – 7 lipca 1990 papież powołał go na biskupa stołecznej diecezji Abudża, a 28 września 1992 mianował go jej ordynariuszem, a gdy 26 marca 1994 Ojciec Święty podniósł Abudżę do rangi archidiecezji, obecny kardynał-nominat został jej pierwszym arcybiskupem-metropolitą. Obecnie stoi on również na czele Sympozjum Konferencji Biskupich Afryki i Madagaskaru (SECAM) – organizacji skupiającej wszystkie episkopaty krajowe i regionalne tego kontynentu.

Abp Rubén Salazar Gómez – Kolumbijczyk, metropolita Bogoty

Urodził się 22 września 1942 w Bogocie. Ma za sobą studia w seminarium duchownym w Ibagué oraz na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie i na Papieskim Instytucie Biblijnym, uzyskując licencjaty z teologii dogmatycznej i biblistyki. Święcenia kapłańskie przyjął 20 maja 1967, po czym pełnił różne obowiązki i zadania, m.in. był proboszczem, wykładał w seminarium i kierował wydziałem duszpasterstwa społecznego Kolumbijskiej Konferencji Biskupiej.

11 lutego 1992 Jan Paweł II mianował go biskupem diecezji Cúcuta (sakrę przyjął 25 marca tegoż roku), skąd 18 marca 1999 przeniósł go na stanowisko arcybiskupa metropolity Barranquilli. Od lipca 2008 abp Salazar Gómez jest przewodniczącym Konferencji Biskupiej Kolumbii. 8 lipca 2010 Benedykt XVI mianował go arcybiskupem metropolitą stolicy kraju.

Abp Luis Antonio Tagle – Filipińczyk, metropolita Manili

Urodził się 21 czerwca 1957 w stolicy Filipin. Ma za sobą studia filozoficzne w stołecznym seminarium i teologiczne na stołecznym uniwersytecie oraz na Katolickim Uniwersytecie Ameryki w Waszyngtonie (1987-91). Kształcił się też w Instytucie Pawła VI w Manili. Święcenia kapłańskie przyjął 27 lutego 1982, po czym pracował duszpastersko w parafiach stołecznych, a w latach 1982-83 był ojcem duchownym, a następnie rektorem seminarium diecezjalnego w mieście Imus. W latach 1985-92 uzupełniał studia w Rzymie, a po powrocie do diecezji Imus pełnił w niej różne funkcje, m.in. był proboszczem miejscowej katedry (1998-2001). W latach 1997-2001 był członkiem Międzynarodowej Komisji Teologicznej, podlegającej Kongregacji Nauki Wiary.

22 października 2001 Jan Paweł II mianował go biskupem Imusu – sakrę nominat przyjął 12 grudnia tegoż roku. W łonie Konferencji Biskupów Katolickich Filipin stoi na czele Komisji Nauki Wiary. 13 października 2011 Benedykt XVI mianował go arcybiskupem metropolitą Manili.