Wytrwałość i prośba

Ksiądz biskup w homilii podkreślił potrzebę bycia przejrzystym w naszych rodzinach, ponieważ wtedy zaproponujemy światu świadectwo, które w dzisiejszym świecie zanika. Kaznodzieja wskazał na potrzebę stanięcia na drodze modlitwy i zaangażowania w życie wiarą, na której Maryja jest nam Nieustanną Pomocą. W ten sposób staniemy się dla ludzi żyjących ideologią nie szanującą życia, rodziny, każdego człowieka, przejrzystymi i godnymi zaufania. Stół Słowa Wielki Odpust Tuchowski był dla wielu wiernych możliwością pogłębienia wiary poprzez obficie głoszone Słowo Boże. Inspiracją do codziennych kazań był dla głoszących list apostolski „Rosarium Virginis Mariae”, podpisany przez Ojca św. Jana Pawła II w dniu rozpoczynającym 25 rok Jego pontyfikatu na Stolicy Piotrowej. Kaznodzieje opierając się o Ewangelię ze święta Matki Bożej Tuchowskiej i List Apostolski „Rosarium Virginis Mariae” ukazywali jak człowiek, żyjący dzisiaj, może stawać się naśladowcą Chrystusa w miłowaniu drugiego człowieka. Wskazywali oni na przykład Maryi i świętych, którzy wiernie naśladowali Syna Bożego i swym świadectwem pociągali innych ku Odkupicielowi. Stół Eucharystii Czas od 1 do 9 lipca był dla pielgrzymów okazją do bliższego poznawania Jezusa poprzez różnorodne formy liturgiczne. Centrum tworzyła Eucharystia, która będąc uobecnieniem żywego Jezusa wśród nas pomagała wiernym przylgnąć do Zmartwychwstałego i Jego Matki i u nich szukać wysłuchania i podniesienia na duchu. Podczas Odpustu Eucharystii przewodniczyło i homilię wygłosiło pięciu księży biskupów. Każda Msza św. rozpoczynająca się o godzinie 11.00 i 18.30 kończyła się tradycyjna procesją eucharystyczną, która była swoistym wyznaniem wiary i świadectwem przynależności do Jezusa wobec drugich. Pokuta i pojednanie Przez te dziewięć dni można było na Lipowym Wzgórzu doznać łaski pojednania z Ojcem Miłosierdzia. W ponad pięćdziesięciu konfesjonałach od godziny 6.30 do 20.00 na pragnących przystąpienia do Stołu Pańskiego czekali spowiednicy. Byli to w większej części redemptoryści, wspomagani księżmi diecezjalnymi i zakonnymi, którzy czy to z okolicy czy też z daleka przybywali z pielgrzymkami i pomagali w sprawowaniu Sakramentu Pojednania. Powołania Do stałych punktów Wielkiego Odpustu Tuchowskiego, od dawien dawna, należy troska o powołania. Codziennie przed Mszą św. o godzinie 9.00, czy to Zgromadzenia żeńskie, czy też męskie, zapraszały poprzez świadectwa i wspólnie wykonywane pieśni do modlitwy o powołania. W każdy dzień w Muzeum Misyjnym można było spotkać siostry ze Zgromadzeń: Służebniczek Dębickich, Józefitek, Sług Jezusa, Elżbietanek, czy też ojców, braci lub kleryków Redemptorystów. Opowiadali oni o swej działalności i charyzmacie oraz zachęcali do wzięcia udziału w rekolekcjach powołaniowych. Pielgrzymi Na tuchowskie wzgórze dotarły rzesze pielgrzymów. W większości byli wśród nich pątnicy z diecezji tarnowskiej oraz diecezji sąsiednich. Najliczniejsze pielgrzymki wyruszały z Tarnowa, Ryglic, Pleśnej i Zalasowej. Ogólnie zgłosiło się 148 zorganizowanych pielgrzymek. Wierni przybywali także ze Szczecina, Sosnowca, Gdańska i Białegostoku. Podczas sprawowanych Eucharystii do Komunii św. przystąpiło około 80 tysięcy pielgrzymów. Dziesiątki tysięcy pojednały się z Bogiem w Sakramencie Spowiedzi. Stałymi punktami tuchowskiego dnia Odpustu były także inne formy modlitwy, tak tradycyjne i chętnie wspólnie podejmowane przez wiernych jak: Różaniec, Droga Krzyżowa czy też Wieczorna modlitwa ludu Bożego - Nieszpory, w wersji ludowej. Do dyspozycji pątników były trzy muzea: Muzeum sanktuaryjne, Muzeum Misyjne, oraz Muzeum etnograficzne. Każde z nich przyciągało wiernych spragnionych pogłębienia swej wiedzy i kultury. W Muzeum Misyjnym można było podziwiać dużą, znaną nie tylko w okolicy, ale i za granicą, ruchomą szopkę, która była atrakcją zwłaszcza dla najmniejszych pielgrzymów, jak i miłośników techniki. W pomieszczeniach, gdzie znajdują się muzea swoją działalność prowadziły stoiska: Stowarzyszenie Przyjaciół Misji, które rozprowadzało wiele ciekawych przedmiotów wykonanych w Afryce; oraz Stowarzyszenie Dzieci Niepełnosprawnych „Nadzieja”, które proponowało loterię. Ofiary przeznaczone zostaną na pomoc dzieciom niepełnosprawnym z tego Stowarzyszenia. Wieczory Maryjne W wieczornych zadumaniach nad tajemnicą miłości Boga pomagały pątnikom zespoły muzyczne i orkiestry, np. chór sanktuaryjny i orkiestra sanktuaryjna, o. Tomasz Jarosz CSsR, państwo Dąbczyńscy z przyjaciółmi, młodzieżowy zespół „Getsemani”, czy też kwartet z Torunia. Swym repertuarem przybliżały one nam Chrystusa i Jego Matkę, oraz pomagały wspólnie chwalić Pana za kolejny dzień, który minął i prosić o następny, by móc realizować swoje powołanie i stawać się coraz lepszym.