Aferzystom - uczciwości, alkoholikom - abstynencji, bezrobotnym - pracy, Polakom - dobra i pokoju

- Bóg zaprasza nas do współpracy, chce, abyśmy Mu pomagali w kształtowaniu lepszego świata - napisał Prymas Polski w życzeniach na Boże Narodzenie i nowy rok 2004. Publikujemy pełną treść dokumentu.

WIELKA I JEDYNA NADZIEJA - CHRYSTUS

Życzenia na Boże Narodzenie i Nowy Rok 2004 Warszawa, Boże Narodzenie 2003 r. Najmilsi, Bracia i Siostry! 1. Życzenia niech płyną z zamysłów Bożych Dobre życzenia, jakie przekazujemy jedni drugim, doznają największego nasilenia na święta Bożego Narodzenia i Nowy Rok. Rodzinność tych świąt bierze się z przypomnienia stajenki i żłóbka, z ufności i zawierzenia Opatrzności przez Maryję i świętego Józefa. Życzliwość pasterzy i lęki zazdrosnego Heroda przybliżają nam ziemskość, w jakiej nastąpiło cudowne narodzenie. Wspominamy wydarzenie niezwykłe - oto narodził się Mesjasz, Zbawiciel. Oznacza to, że Bóg wypełnił swoją obietnicę, że otwiera się nowa perspektywa na lepsze czasy. Tak więc życzenia, które sobie składamy, wypływają ze tego źródła, jakim jest sam Bóg objawiający się w Jezusie Chrystusie. Mówiąc językiem teologicznym - dotykamy dogmatu Wcielenia, jednej z największych tajemnic chrześcijańskiej wiary. Bóg w Trójcy Jedyny zesłał swego Syna na świat, aby narodził się z Maryi Dziewicy. Bóg przyszedł nie w przebraniu, aby udawać człowieka i obserwować jego życie z bliska, ale naprawdę stał się człowiekiem, ze wszystkimi tego konsekwencjami oprócz grzechu. Nie przestając być Bogiem, zakosztował wszystkiego, co jest dolą i niedolą ludzką. Gdyby ta tajemnica Boga Wcielonego zakończyła się na Jego śmierci i wniebowstąpieniu, moglibyśmy zatrzymać się na podziwianiu dobroci Boga. Ale tak nie jest. Tajemnica Wcielenia idzie dalej i ciągle trwa. Chrystus nie odszedł sobie, wracając do nieba, ale pozostał tutaj, przede wszystkim jako Mistyczne Ciało. To Ciało, w którym rozpoznajemy Kościół, widoczne w instytucjach kościelnych, przypomina o obecności Chrystusa w świecie i w jego rozwoju. Sobór Watykański II powie: "Aby móc przekazać wszystkim misterium zbawienia i otrzymane od Boga życie, Kościół powinien się włączać we wszystkie te grupy [nie znające orędzia ewangelicznego], kierując się tą samą intencją, z jaką sam Chrystus przez swoje wcielenie podporządkował się określonym warunkom społecznym i kulturowym, z którymi się stykał" (DM 10). 2. Kształtować lepszy świat Każde składane życzenie kieruje się ku przyszłości. Obojętnie, czy życzymy sobie zdrowia, pieniędzy, kariery, pokoju, zgody - zawsze te życzenia będą odnosiły się do nadziei na dobro. Dotykamy więc przyszłości, której nie znamy. Ludzie wierzący zdają się na Boga, bo On wie wszystko. Ci o słabej wierze skłonni są raczej przypisać wydarzenia losowi, jakiemuś ślepemu biegowi dziejów, zgodnie z powiedzeniem "jakoś to będzie". Tymczasem Bóg zaprasza nas do współpracy, chce, abyśmy Mu pomagali w kształtowaniu lepszego świata. Rzeczywiście, nasze zabieganie ma na celu przysporzenie sobie lub innym dobra na przyszłość. Tylko patologicznie osłabiony człowiek gromadzi, zbiera lub kradnie, a potem nie wie, co z tym zrobić. Obserwował to Chrystus i, ostrzegając przed chciwością, wskazał na pewnego siebie dorobkiewicza, który mówił sobie: «jedz, pij i używaj!» "Lecz Bóg rzekł do niego: «Głupcze, jeszcze tej nocy zażądają twojej duszy od ciebie (...)» Tak dzieje się z każdym, kto skarby gromadzi dla siebie, a nie jest bogaty przed Bogiem" (Łk 12, 20-21). Dalszy ciąg na następnej stronie