Ks. Seweryniak: Ten dogmat naprawdę żyje

Zapis jest taki: Komisarz: "A więc, Bernadetto, twierdzisz, że widziałaś Sainte Vierge?" Bernadetta: "Ja nie mówię, że widziałam Świętą Panienkę". Komisarz: "Aha, zgoda. Więc nic nie widziałaś". Bernadetta: "Ależ nie, coś widziałam". Komisarz: "To co widziałaś?" Bernadetta: "Coś białego". Komisarz: "Coś, czy kogoś?" Bernadetta: "Coś (Aqueró) o postaci młodej dziewczyny". Komisarz: "I to coś nie powiedziało ci: jestem Świętą Panienką?" Bernadetta: "Aqueró nie powiedziało mi tego". 25 marca Bernadetta - na wyraźne życzenie ks. proboszcza Peyramale - zapytała cztery razy Aqueró, jak się nazywa. Usłyszawszy odpowiedź, uradowana biegnie i przekazuje ją proboszczowi: Immaculad Cou...chetsiou. Proboszcz: "Czy wiesz, co to znaczy?" Bernadetta: "Nie". Proboszcz: "Więc jak możesz to mówić, jeśli nie rozumiesz?" Bernadetta: "Powtarzałam to sobie całą drogę". Tego wieczoru proboszcz posłał "całkiem logiczny" list do biskupa: "Przecież Maryja nie jest swoim poczęciem". Immaculad Cou...chetsiou... Słowa poświadczone przez wizjonerkę z Lourdes zastanawiały innego wielkiego świętego, który sam stał się znakiem Niepokalanej w XX. wieku - św. Maksymiliana Kolbego. Wizja dwóch koron, Msza prymicyjna u San Andrea delle Frate przy ołtarzu nawrócenia Ratisbonne'a, Rycerstwo Niepokalanej (16 października 1917!), Niepokalanów mazowiecki, Niepokalanów japoński... Życie Maksymiliana stało się dosłownie odpowiedzią na wcześniejszy wybór, opowiedziany przez jego matkę w historii o dwóch koronach. A co z jego mariologią? Niesie ona ze sobą rozmaite akcenty. Ale św. Maksymilian co do jednego nie pozostawia wątpliwości: uważa on Niepokalane Poczęcie za najgłębsze imię Maryi. I nie waha się snuć porównania z wydarzeniem krzewu ognistego opisanym w Wj 3, 14n. Bernardetta - jak ongiś Mojżesz Boga - pyta Maryję o imię. Słyszy: Immaculad Cou...chetsiou... Maryja przypomina w tym imieniu, że jest poczęciem, a więc stworzeniem, zaczęła istnieć w czasie. Jest to jednak poczęcie niepokalane, takie jakie wyszło ongiś, przy stworzeniu, z ręki Boga. Dla Maksymiliana ważna jest nie tylko wolność od... od grzechu pierworodnego, ale przede wszystkim wolność do... Do świętości. Do pierwotnej świętości, jak modlimy się w prefacji o świętych. Fatima i Jan Paweł II - znak dla narodów 13 maja do 13 października 1917. Cova da Iria w pobliżu portugalskiej Fatimy... Trójka dzieci, najbiedniejszych z biednych, najprostszych z prostych... Bł. Hiacynta, bł. Franciszek i żyjąca do dziś Łucja... Niepokalana, zapowiadając tragiczną przyszłość, zobowiązuje wierzących do stawienia czoła złu. Orężem ma być: odmawianie Różańca, czynienie pokuty, modlitwa za dusze w czyśćcu cierpiące, szerzenie orędzia pokoju, zaufanie Bogu, nawrócenie i poświęcenie Niepokalanemu Sercu Maryi Rosji, a także całego świata... Dopiero wybuch rewolucji październikowej, a następnie jej konsekwencje i II wojna światowa, pozwoliły dostrzec dramatyczną aktualność fatimskich widzeń. Dopiero papieże Pius XII i Paweł VI podejmują próby odpowiedzi na życzenia Niepokalanej. Podobnie w krajach Europy zachodniej tu i ówdzie trwają modły o nawrócenie Rosji. W Polsce natomiast i we wszystkich krajach bloku wschodniego nabożeństwo fatimskie jest tępione przez władze komunistyczne... I oto stąd właśnie przychodzi Papież opisujący swoją posługę krótkim Totus tuus... Przełomowym momentem, który rozpoczął upadek "imperium zła" będzie zamach na jego życie 13 maja 1981 r., w czasie środowej audiencji generalnej, w 64. rocznicę objawień fatimskich. Warto wczytać się w tych dniach we fragmenty "Przekroczyć próg nadziei", w których Jan Paweł II interpretuje to wydarzenie. Najpierw Jan Paweł II jakby starał się zrozumieć te miliony ludzi, którzy poszli za komunizmem. Mówi więc, że wyrósł on ze sprzeciwu świata pracy wobec ludzkiej niesprawiedliwości, chciał więc być lekarstwem na niesprawiedliwość. To lekarstwo jednak - Papież cytuje Leona XIII z Rerum novarum - stało się groźniejsze od samej choroby.