Prymas na Boże Narodzenie: Zakupy w niedzielę to ograniczenie wolności

2. Moc jakby bezbronna Ludzie na ziemi bronią swej wielkości wieloma sposobami. Mogą sięgać po dyplomację i spryt, po organizację ustroju i bogactwo, wreszcie po pistolet. Za taką postawą kryje się często zarozumiałość, pycha albo wręcz nienawiść. Są jednak ludzie, którzy stosują inną metodę i swej godności nie udowadniają demonstracyjnie. Widzą w bliźnich braci, służą im pomocą, a przez wiarę w Boga patrzą na siebie w pokorze. Starają się pielęgnować miłość i cieszą się z udzielonej bezinteresownie pomocy. Pan Jezus, przebywając na ziemi, zalecał swoim wyznawcom tę drugą metodę: "Lecz jeśli cię kto uderzy w prawy policzek, nadstaw mu i drugi!" (Mt 5, 39). Nie tylko ją zalecał, ale i praktykował. Praktyka ta zaczęła się już w Betlejem: gospoda zamknięta, pasterski szałas, zdanie się na ofiarność biednych pasterzy, pod bokiem zazdrosnego o władzę okrutnego Heroda. Natomiast pod koniec ziemskiego życia Jezusa, gdy stanęli w Ogrodzie Oliwnym i "Towarzysze Jezusa widząc, na co się zanosi, zapytali: «Panie, czy mamy uderzyć mieczem?»" (Łk 22, 49), Pan Jezus zabronił im walczyć, a przed Piłatem oświadczył: "Gdyby królestwo moje było z tego świata, słudzy moi biliby się, abym nie został wydany Żydom" (J 18, 36). Bezbronność Chrystusa nie wiąże się jedynie z wymiarem bezpieczeństwa zewnętrznego. On powierza się ludziom, nie bacząc, co z Nim zrobią. Jezus przyszedł od Ojca jako Słowo, aby powiedzieć ludziom, że Bóg ich umiłował, że On sam, jako Syn, "do końca ich umiłował" (J 13, 1) i nie tylko Ciało swoje wydał dla zawieszenia na krzyżu, ale to samo Ciało przekazał jako Chleb do łamania i spożywania. 3. Dał moc, aby stali się dziećmi Bożymi Jezus Chrystus leżący w żłóbku, na sianie, jest zdany na troskę innych. Gdy potem stanie przed Piłatem, to w Piłacie obnaży się cała słabość władzy ziemskiej, chociaż wyposażonej w środki przymusu. Piłat był bezradny, bo nie znajdował sposobu, aby do głosu doszły prawda i sprawiedliwość. Patrząc na żłóbek, stajemy zamyśleni nad światem, który - ufny w pieniądze, władzę, ustawy i pociski - budzi lęk, złość, rozczarowanie, a nawet nienawiść. Czy osiągną szczęście ci, co podejmują się korupcji, kradzieży, oszustw, łupienia uczciwych? Ludzie wiary nie odcinają się od świata. Proszą o Boże miłosierdzie nad pyszałkami. Kościół na ten rok poleca praktykę Eucharystii w życiu osobistym i w życiu wspólnot. Eucharystia to jest sakrament Bożej siły czerpanej ze żłóbka, z Wieczernika i z Kalwarii. Eucharystia to jest Słowo, które stało się Chlebem. Ten Chleb jest słaby jak opłatek, nawet dziecko go przełamie. Jednakże ten święty Chleb daje siłę na życie świata. Gorąco życzę, aby uroczystość Narodzenia Pana i rozpoczynający się Nowy Rok kalendarzowy były dla Was wszystkich, Bracia i Siostry, czasem nabierania sił duchowych. Tym w stanie łaski uświęcającej życzę, aby przyjmując Słowo i Chleb, nabierali takiej mocy Bożej, która uczyni ich dziećmi Bożymi. Amen.