Wielka Brytania: Dyskryminowani katolicy

Okazją do zabrania głosu na ten temat była niedawna zapowiedź ślubu następcy tronu księcia Karola z Camillą Parker Bowles i wynikające stąd skutki prawne dla dziedziczenia korony. W ogłoszonym w Edynburgu oświadczeniu arcybiskup kard. O'Brien, który jest jednocześnie przewodniczącym Konferencji Biskupiej Szkocji, wyraził nadzieję, że przyszli małżonkowie "będą mieli szczęśliwą wspólną przyszłość". Jednocześnie stwierdził, że jako głowę Kościoła katolickiego w Szkocji smuci go "myśl, że gdyby pani Parker Bowles była katoliczką, książę Walii, żeniąc się z nią, automatycznie straciłby prawo wstąpienia na tron, podobnie jak jego następcy". "W chwili, gdy władze Szkocji skupiają uwagę na wykorzenieniu plagi sekciarstwa, byłoby stosowne ocenić na nowo istnienie ustawodawstwa w oczywistym stopniu antykatolickiego i przeanalizować, jak dalece utrudnia to postęp w tym zaangażowaniu" - napisał kardynał. Ślub Karola z Camillą ma się odbyć 8 kwietnia. Po ceremonii cywilnej zostanie odprawione nabożeństwo w kaplicy św. Jerzego na zamku w Windsorze, któremu będzie przewodniczył prymas Wspólnoty Anglikańskiej, arcybiskup Canterbury dr Rowan Williams. Jeśli Karol stanie się władcą państwa, wówczas jego żona będzie księżną małżonką, ale nie królową. Po ślubie będzie jej przysługiwał tytuł księżnej Kornwalii, a nie księżnej Walii (księciem Walii jest obecnie Karol). Tzw. Prawo o dziedziczeniu (The Act of Settlement) z 1701 r. stanowi, że każdy katolik lub ktoś, kto poślubił osobę tego wyznania, traci możliwość objęcia tronu królewskiego. Po zapowiedzi ślubu księcia z Camillą katolicki arcybiskup Westminsteru kard. Cormac Murphy-O'Connor życzył obojgu "wszelkiej pomyślności". "Rodzina królewska ze swoją wyjątkową rolą w naszym życiu narodowym zawsze może liczyć na sympatię i modlitwy wspólnoty katolickiej. Wiem, że katolicy będą mi towarzyszyć, gdy będę się modlił za księcia Walii i za panią Parker Bowles" - oświadczył arcybiskup Westminsteru. Ze względów historycznych Kościół katolicki w Wielkiej Brytanii dzieli się na dwie odrębne struktury organizacyjne: jedną dla Anglii i Walii z własną konferencją biskupią i drugą dla Szkocji, również ze swoim episkopatem. Biskupi Irlandii Północnej (Ulsteru), która także należy do Korony brytyjskiej, tworzą jedną konferencję ze swymi kolegami z Republiki Irlandzkiej.