Audiencja środowa: Bóg nas ocali

3. W drugiej części naszej pieśni dziękczynienia przechodzi się od obrazu morza do sceny myśliwskiej, typowej dla wielu Psalmów prośby (por. Ps 124, 6-8). Oto bowiem przywołanie dzikiego zwierzęcia, które trzyma w paszczy swą zdobycz, albo sidła, którymi łowi się ptactwo. Jednakże błogosławieństwo wyrażone w Psalmie pozwala nam zrozumieć, że los wiernych, który był losem śmierci, uległ radykalnej zmianie dzięki zbawczej interwencji: "Błogosławiony Pan, który nas nie wydał na pastwę ich zębom. Dusza nasza jak ptak się wyrwała z sidła ptaszników, sidło się porwało, a my jesteśmy wolni" (ww. 6-7).Modlitwa staje się tu oddechem ulgi, który płynie z głębi duszy: nawet kiedy upadają wszystkie ludzkie nadzieje, ukazać się może wyzwalająca moc Boga. Psalm może się wiec zakończyć wyznaniem wiary, należącym od wieków do liturgii chrześcijańskiej jako wstęp do każdej naszej modlitwy: "Adiutorium nostrum in nomine Domini, qui fecit caelum et terram - Nasza pomoc jest w imieniu Pana, który stworzył niebo i ziemię" (w. 8). W szczególności Wszechmocny staje po stronie ofiar i prześladowanych, "którzy dniem i nocą wołają do Niego" i "prędko weźmie ich w obronę" (por. Łk 18, 7-8). 4. Święty Augustyn komentuje ten Psalm w sposób złożony. Najpierw zwraca on uwagę, że Psalm ten śpiewają "członki Chrystusa, które osiągnęły szczęśliwość". Następnie wyszczególnia, że "śpiewali go świeci męczennicy, którzy, opuściwszy ten świat, są z Chrystusem w radości, gotowi wziąć nie zepsute te same ciała, które wcześniej były zepsute. Za życia zaznali udręki ciała, lecz w wieczności udręki te zamienią się w ozdoby sprawiedliwości". Św. Augustyn mówi o męczennikach wszystkich stuleci, także naszego wieku.Jednakże w drugiej kolejności Biskup Hippony mówi nam, że i my możemy śpiewać ten Psalm z nadzieją. Powiada on: "Nas także ożywia pewna nadzieja i śpiewać będziemy z entuzjazmem. Nie są bowiem nam obcy śpiewający ten Psalm. Dlatego śpiewajmy wszyscy w jedności serc: tak święci, którzy mają już koronę, jak i my, którzy z miłością przyłączamy się do ich korony. Razem pragniemy tego życia, którego nie mamy na tym padole, którego jednak nigdy mieć nie będziemy, jeżeli najpierw nie będziemy go pragnąć". Święty Augustyn powraca następnie do pierwszej perspektywy i wyjaśnia: "Rozmyślają święci o cierpieniach, jakie napotkali i z miejsca błogości i spokoju, gdzie się teraz znajdują, patrzą na przebytą drogę, by tam dotrzeć; i jako że trudno byłoby osiągnąć wyzwolenie, gdyby nie pomogła im dłoń Wyzwoliciela, pełni radości wołają: «Gdyby Pan nie był z nami». Tak zaczyna się ich pieśń. Nie powiedzieli nawet, czego uniknęli, tak wielki jest ich entuzjazm" (Esposizione sul Salmo 123, 3: Nuova Biblioteca Agostiniana, XXVIII, Roma 1977, p. 65). I taki będzie także nasz entuzjazm.