Bp Pieronek: JPII nie miał mentalności prawnika

– Mówiliśmy o prawie kościelnym, ale chciałbym jeszcze poruszyć takie kwestie, jak: prawa człowieka i prawo stanowione przez państwo. Te wszystkie prawa należą do różnych dziedzin, ale co jest ich podstawą? Jak Jan Paweł II to uzasadniał? – Jak wiadomo, Jan Paweł II był zwolennikiem filozofii personalistycznej. W kwestii praw człowieka odwoływał się do godności człowieka, który uznaje Boga i Jego władztwo nad światem. Odwoływał się zatem, uzasadniając prawa człowieka, do antropologii chrześcijańskiej. – A czy taką podstawą, związaną z godnością człowieka, jest również prawo naturalne? – W nauce katolickiej przyjmuje się istnienie prawa naturalnego, które jest rozumiane mniej więcej tak, jak to określa św. Paweł, wskazując, że jest ono zapisane w ludzkich sercach, w samym akcie stworzenia przez Boga natury ludzkiej i wyczuwane niejako intuicyjnie. – Czy przez odwołanie do prawa naturalnego i godności człowieka, słowa Jana Pawła II można odbierać jako słowa autorytetu, który mówi, jak powinno się żyć i postępować? Ojciec Święty był uznawany przecież powszechnie za autorytet moralny. – Bezsprzecznie zwracał się do wszystkich. Z tym jednak, że przekaz Ewangelii nie jest narzucaniem komukolwiek prawd w niej zawartych, ale apelem do ludzkiego sumienia, ludzkiej świadomości, jest propozycją, zachętą do przyjęcia prawdy. – „W swej działalności kierowałem się zasadą, że osoba ludzka, jaką stworzył Bóg, jest fundamentem i celem życia społecznego, któremu prawo winno służyć” – powiedział Papież. W jaki sposób to prawo powinno służyć człowiekowi? – To jest podstawowa sprawa, że nie człowiek służy prawu, ale prawo człowiekowi. Zarówno prawo kościelne, jak i świeckie jest po części tworem człowieka i nie miałoby ono sensu, jeśli zwracałoby się przeciwko człowiekowi. To jest zagadnienie bardzo szerokie. Upraszczając, jeżeli prawo stanowione jest w kolizji z podstawowym, naturalnym prawem człowieka, jak chociażby z zakazem „nie zabijaj”, to nie jest to prawo właściwe. – Jan Paweł II w wypowiedziach najczęściej mówił o potrzebie przestrzegania praw człowieka albo o ich łamaniu. Dlaczego Papieżowi tak bardzo na tym zależało?