Dziewiąty Dzień Judaizmu w Polsce

Na szczególną uwagę w historii zgromadzenia zasługuje jego stosunek do narodu żydowskiego od momentu założenia do czasów współczesnych. W zasadniczej inspiracji da się stwierdzić ciągłość, a w konkretnych apostolskich kierunkach - radykalną zmianę. W 1850 r. założyciel tłumaczył siostrom, że do nich należy „kochać naród Izraela” a ich powołaniem jest „przyspieszyć wypełnienie się czasów mesjańskich przyrzeczonych Izraelowi”. Obietnice te to zgromadzenie wszystkich narodów w Jerozolimie (por. Iz 2, 2) oraz pełnia zbawienia dla dzieci Izraela (por. Rz 11). Choć Ratisbonne nie mówił o nawracaniu Żydów, to w misyjnym kontekście XIX-wiecznego Kościoła wydawało się, że wypełnienie obietnic może zrealizować się jedynie przez zwiększenie liczby indywidualnych nawróceń na chrześcijaństwo. Przełom w apostolstwie zgromadzenia przyniosła II wojna światowa z zagładą Żydów, ruch ekumeniczny, odnowa studiów biblijnych, powstanie państwa Izrael. Zgromadzenie jeszcze większy nacisk położyło na dogłębne poznanie tradycji żydowskiej i judaizmu. Siostry rozpoczęły więc specjalistyczne studia biblijne i judaistyczne. Stopniowo we wszystkich niemal krajach, gdzie istnieją wspólnoty, zostały otwarte chrześcijańskie ośrodki informacji i dokumentacji dotyczącej judaizmu. Dziś siostry Matki Bożej Syjonu pracują głownie nad wykorzenianiem skutków antysemityzmu oraz umocnieniem wiary chrześcijańskiej przez zgłębianie Biblii. Podejmują też działalność na rzecz osób doświadczających dyskryminacji rasowej, religijnej i socjalnej. Dom Generalny Zgromadzenia od 1964 r. znajduje się w Rzymie. Siostry pracują w 23 krajach świata na pięciu kontynentach. Obok wspólnot apostolskich w roku 1926 powstała gałąź kontemplacyjna: „Pustelnia” („La Solitude”). Zgromadzenie męskie Ojców Matki Bożej Syjonu (Religieux Nótre Damę de Sion) powołano do życia w Paryżu w 1855 r. Ojcowie zajmują się duszpasterstwem w chrześcijańskich ośrodkach studiów judaistycznych. Istnieje również grupa osób świeckich, która pragnie żyć charyzmatem rodziny zakonnej Matki Bożej Syjonu.

3. Sesja: „Wiara i odpowiedzialność za świat. Wspólne drogi Żydów i chrześcijan" (3 VI 2005, Warszawa)

Żydzi i chrześcijanie mają nie tylko wspólne korzenie, powinni także wspólnie wziąć odpowiedzialność za przyszłość świata, którego społeczeństwa odchodzą od wartości i transcendencji. Gościem specjalnym spotkania był 85-letni prof. Ernst Ehrlich. Gość z Bazylei podkreślił niezwykły rozwój dialogu katolicko-żydowskiego w czasie pontyfikatu Jana Pawła II. Zwrócił przy tym uwagę na trzy elementy: Jan Paweł II nauczał katolików, że więź między Bogiem a Izraelem pozostaje utrzymana; jako pierwszy w historii polski papież przekroczył próg synagogi oraz jako pierwszy włożył kartkę z przesłaniem przebaczenia w Ścianę Płaczu w Jerozolimie. Ehrlich podkreślił także, że Karol Wojtyła jako Polak prześladowany w czasie II wojny światowej, utożsamiał się z Żydami, mimo podziałów, jakie zawsze będą istnieć między obydwiema religiami.