Ikona misjonarzy

Zdaniem ks. Kuriana, o. Żelazek kładł również nacisk na opiekę socjalną i edukacyjną najmłodszych mieszkańców Puri. W tym celu zbudował szkołę "Beatrix", zainicjował dla dzieci kursy językowe i doprowadził do stworzenia stołówki, w której przynajmniej raz dziennie miejscowa biedota może dostać ciepły posiłek. Trzecim etapem działalności misyjnej o. Żelazka było stworzenie Centrum Dialogu Międzyreligijnego, w którym chrześcijanie, przedstawiciele hinduizmu oraz lokalnych kultów, mogą nawzajem się poznawać. - Uroczystości pierwszej rocznicy jego śmierci, na których pojawili się najważniejsi guru i kapłani hinduistycznych świątyń w Puri, pokazał, jak bardzo o. Marian potrafił wzmocnić dialog między religiami - dodał ks. Kurian. Obecny na konferencji o. Tomasz Szyszko powiedział, że przez 30 lat działalności o. Żelazka w Puri, polski Kościół wspierał jego posługę na różne sposoby. Wspomniał, że misjonarz regularnie korespondował ze swoimi współpracownikami w Polsce, dziękując za pomoc materialną i wsparcie duchowe. Z Polski rocznie otrzymywał ok. 800 paczek z lekarstwami na trąd, środkami opatrunkowymi i odzieżą. Dużym wsparciem było też ofiarowanie dwóch ambulansów, przetransportowanych dzięki wsparciu Referatu Misyjnego Księży Werbistów w Pieniężnie. Ojcowie Szyszko i Kurian dodali, że pomoc dla społeczności w Puri będzie kontynuowana tak, jak prosił o to o. Żelazek. Szczegółów dotyczących pomocy należy szukać na stronach internetowych Polskiej Prowincji Misjonarzy Werbistów www.werbisci.pl. W dniu jutrzejszym Prowincjonalny Sekretariat ds. Misji Księży Werbistów, Departament Współpracy Rozwojowej MSZ i Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego organizują sympozjum "Wkład o. Mariana Żelazka SVD w kształtowanie tożsamości misyjnej w Polsce". Wezmą w nim udział abp R. Cheenath i ks. T. Kurian, a także senator Adam Biela, Rafał Wiśniewski z ministerstwa spraw zagranicznych i polski prowincjał werbistów o. Andrzej Danielewicz. Marian Żelazek urodził się 30 stycznia 1918 roku. Jako dwudziestoletni kleryk, razem z innymi werbistami trafił na 5 lat do obozu koncentracyjnego w Dachau. Po wyzwoleniu ukończył studia teologiczne w Rzymie i w 1948 roku przyjął święcenia kapłańskie. W roku 1950 wyjechał na misje do nowej werbistowskiej stacji misyjnej Sambalpurm w północnej części indyjskiego stanu Orisa. Przez pierwsze 25 lat pracował wśród Adibasów (tzw. hinduskich aborygenów) kolejno jako dyrektor gimnazjum misyjnego, sekretarz wszystkich szkół misyjnych w okręgu misji Sambalpur oraz proboszcz małej parafii w miejscowości Bondamunda. Od 1975 roku pracował w Puri nad Zatoką Bengalską w południowej części stanu Orisa. Zbudował tam kościół Najświętszej Marii Panny Niepokalanego Poczęcia i założył kilkusetosobową kolonię trędowatych. Jej mieszkańcy mają zapewnione leczenie, mieszkanie, żywność i pracę. Założył także szkołę podstawową dla dzieci z rodzin trędowatych. W 1997 otrzymał najwyższe odznaczenie polskie za wkład w budowanie mostów między narodami Polski i Indii. W 2002 i 2003 zgłaszano jego kandydaturę do Pokojowej Nagrody Nobla. Poparli ją m.in. nobliści - Wisława Szymborska i Czesław Miłosz oraz prezes polskiego PEN Clubu Władysław Bartoszewski i reżyser Andrzej Wajda. W dowód uznania za ponad dwudziestoletnią opiekę nad trędowatymi w Indiach otrzymał we wrześniu 1998 r. doktorat honoris causa Akademii Medycznej w Poznaniu. W 2002 i 2003 r. roku był kandydatem do Pokojowej Nagrody Nobla. O. Marian Żelazek zmarł 30 kwietnia 2006 r. w drodze do domu z wioski trędowatych w Puri. Miał 88 lat. Senat RP 22 lutego br. uznał jednogłośnie o. Żelazka Człowiekiem Roku 2006. Werbistę uhonorowano za "jego chrześcijański dialog z hinduizmem" oraz "otwartość, czynienie dobra i pokoju", a także za bezinteresowne służenie najsłabszym i nawiązywanie "głębokich i przyjacielskich relacji z elitami wyznającymi hinduizm".