Ikona misjonarzy

W konferencji udział wzięli arcybiskup archidiecezji Cuttack-Bhubaneswar w Indiach Raphael Cheenath, następca o. Żelazka ks. Thazhathuveetil Kurian, prowincjał werbistów w Polsce o. Andrzej Danielewicz oraz o. Tomasz Szyszko. Spotkanie prowadził rzecznik Episkopatu Polski ks. Józef Kloch. Prowincjał werbistów w Polsce o. Danielewicz nakreślił sylwetkę o. Mariana Żelazka. Mówił o wrodzonej skromności, pracowitości trosce o potrzebujących i nadzwyczajnej otwartości na obcą hinduską kulturę, w której się znalazł i pracował przez 56 lat. Nazwał o. Żelazka "ikoną misjonarzy" działających na całym świecie. - Gdyby ktoś chciał się dowiedzieć, na czym polega misjonarstwo i kim jest misjonarz, powinien zapoznać się z życiorysem o. Żelazka - stwierdził o. Danielewicz. Prowincjał werbistów zwrócił też uwagę na szczególne warunki społeczne i kulturowe, w których od 1975 roku pracował o. Żelazek znalazłszy się w świętym hinduistycznym mieście Puri nad Zatoką Bengalską. - Zaczął swoją pracę od niewielkiej kolonii trędowatych, która stała się symbolem pracy o. Mariana w Indiach, tym bardziej szczególnym, gdyż jego działalność miała miejsce w jednym z centrów hinduizmu - powiedział. - Ojciec Żelazek doskonale odczytywał swoją misjonarską posługę i nie narzucał się ze swoją wiarą, starał się być po prostu dobry - dodał o. Danielewicz. Ojciec Danielewicz wskazał także na prowadzenie przez o. Żelazka dialogu z hinduizmem. - Wychodził z założenia, że skoro chce się prowadzić pracę ewangelizacyjną, należy poznać ludzi, z którymi się żyje i pracuje - powiedział prowincjał werbistów. Uwieńczeniem tych starań stało się stworzenie Centrum Dialogu Międzyreligijnego w Puri. Posługa o. Żelazka w Puri zaowocowała w 1985 roku otwarciem pierwszej na tym terenie świątyni katolickiej - kościoła Niepokalanego Poczęcia NMP, wzbogaconego ceramicznymi pracami Janiny Karczewskiej-Koniecznej, polskiej artystki z Gdańska. Arcybiskup archidiecezji Cuttack-Bhubaneswar Raphael Cheenath SVD wspomniał o swoich kontaktach z o. Żelazkiem, a zwłaszcza o ostatniej wielkiej uroczystości w Puri, jaką było poświęcenie 21 stycznia 2006 roku w obecności nuncjusza apostolskiego w New Delhi generała werbistów o. Antoniego Perni, Centrum Duchowości św. Arnolda, czyli pustelni zbudowanej na podobieństwo indyjskich aśramów. - Ojciec Marian chciał być dobry, bo widział wcześniej w swoim życiu wiele zła - powiedział. - Pobyt w obozach koncentracyjnych w Dachau i Gusen, zamiast nastroić go negatywnie do świata, dodał mu życiowego optymizmu. Kiedyś powiedział mi, że w Dachau umierał wiele razy, a tu w Puri, Bóg dał mu kolejne 50 lat życia - wspominał abp Cheenath. Zdaniem abp. Cheenatha, właśnie pobyt w Dachau w latach 1940-1945, sprawił, że o. Żelazek poświęcił się ratowaniu życia najbardziej potrzebującym. - Nazwałbym go obrońcą i promotorem życia - powiedział indyjski arcybiskup. O kontynuacji dzieła o. Żelazka w Puri i dziedzictwie, jakie polski werbista pozostawił po sobie wśród hinduskiej ludności, mówił jego następca ks. Thazhathuveetil Kurian. Podkreślił, że mimo śmierci w kwietniu 2006 roku, o. Żelazek wciąż żyje w świadomości mieszkańców Puri. - Kiedy obchodziliśmy pierwszą rocznicę jego śmierci, sposób i zaangażowanie ludzi w tą uroczystość pokazał, jak żywa jest pamięć o o. Marianie - powiedział ks. Kurian. Hinduski werbista opisał trzy płaszczyzny działalności o. Żelazka podczas jego ponad 30-letniej posługi misjonarskiej w Puri. Pierwszym było stworzenie leprozorium, czyli kompleksu szpitalnego dla trędowatych. Funkcjonuje ono do dzisiaj i składa się ze szpitala, małego ośrodka rehabilitacyjnego dla osób, które przynajmniej częściowo wyleczyły się z trądu, oraz warsztatów, w których pacjenci mogą pracować zawodowo, wykonując drobne prace rzemieślnicze.