Werbują wykształconych

- Czy ojciec nawiązał z nimi kontakt? - W tej grupie w autobusie było kilka niezdecydowanych młodych dziewczyn. Niestety nie mieliśmy możliwości i czasu dotarcia do nich. Wszelkie próby rozmowy były torpedowane przez pozostałe ekszakonnice. Kiedy dziewczyny próbowały się wyłamać, otrzymywały reprymendę popartą kilkoma kuksańcami. "Cicho siedź! Nie rozmawiaj z nim" - wydawały polecenia nieznoszącym sprzeciwu głosu. Atmosfera podczas całej drogi była bardzo napięta. Byłe siostry nie ukrywały swojego wrogiego nastawienia do mnie. Drwiły, pytały, dlaczego jestem takim złym człowiekiem. Dlaczego nie służę prawdziwemu Bogu. Jedna z nich nawet dzwoniła na policję, skarżąc się, że przetrzymuję ją wbrew jej woli. - Co się stało, gdy dojechaliście do Lublina? Czy kobiety spotkały się z czekającymi na nie bliskimi? - Jestem przedstawicielem 15 rodzin, które nie mają kontaktu ze swoimi córkami od półtora roku. Miałem nadzieję, że zaraz po eksmisji uda się je skłonić do szczerej rozmowy. Miało to się stać właśnie w domach rekolekcyjnych. Niestety wypadki potoczyły się zbyt szybko. Nie miałem nawet szansy na wyłożenie im swoich racji. Już na parkingu, kiedy rodzice próbowali się zbliżyć do swoich córek, zaczęły interweniować pozostałe kobiety. Otoczyły dziewczyny kordonem, uniemożliwiając dostęp do nich. Doszło do przepychanek. Niektóre były wręcz agresywne w stosunku do swoich najbliższych. Jak mantrę powtarzały, że muszą spotkać się z Jezusem i swoją Mateńką, czyli byłym franciszkaninem Romanem K., który mieszkał z nimi w klasztorze w Kazimierzu Dolnym, i z byłą matką przełożoną Jadwigą Ligocką. - Czy to jest typowe zachowanie spowodowane wielomiesięczną izolacją? Żyły tak przecież w klasztorze blisko dwa lata... - Tak. Prawdopodobnie kobiety uległy praniu mózgów. Tę grupę można już śmiało zdefiniować jako sektę. Jest wyraźny lider, były franciszkanin - Roman K. Mężczyzna wpaja swoim podopiecznym, że racjonalne myślenie to wytwór szatana. Dlatego tak ciężko do nich dotrzeć. One nie przyjmują żadnych argumentów. Kolejnym dowodem świadczącym o tym, że grupa ma cechy sekty, jest postawa części rodziców. Ci ludzie tworzą drugi, zewnętrzny krąg dopuszczonych do tajemnicy. Święcie wierzą, że to, co robią Jadwiga Ligocka i Roman K., jest najlepsze dla ich dzieci. - W jaki sposób można im pomóc? - Teraz to będzie bardzo trudne. Planują otwarcie nowej siedziby. Eksmisja z klasztoru w Kazimierzu była ogromną szansą na uratowanie choćby części z tych kobiet. Niestety, popełniono kilka błędów. Wszyscy skupili się na aspekcie tylko prawnym, zapominając o prawdziwym dramacie ludzi. Nikt nie dał czasu psychologom na chociaż kilkunastominutową indywidualną rozmowę, która mogłaby bardzo dużo zmienić. Nie odizolowano także liderów. Eksmisja była perfekcyjnie wykonana, ale zbyt pośpiesznie. Tak nie powinno się postępować. Dla mnie cała ta akcja była gorzką porażką.