Klasztor na terenie b. obozu koncentracyjnego

"Będzie to miejsce świadomej obecności, przeciw obojętności i zapomnieniu" - powiedział agencji katolickiej KNA wikariusz generalny diecezji, ks. Theo Paul. Teren byłego obozu koncentracyjnego - jednego z pierwszych w Niemczech - został przyjęty w 1963 r. przez niemiecką Bundeswehrę. Baraki zburzono, a na ich miejscy zbudowano hale magazynowe. Klasztor znajduje się na zapleczu tych hal. Składa się z pomieszczeń mieszkalnych sióstr i "miejsca zadumy", przez które przechodzi się do kaplicy. "Osoby odwiedzające obozowe tereny będą mogły same decydować, czy to, co przeżywają, będą chciały połączyć z modlitwą, czy też oddać się milczeniu w miejscu neutralnym światopoglądowo" - wyjaśniła siostra Angelina Lübbers. Zakonnica, która sama pochodzi z sąsiedniej miejscowości, powiedziała też, że dostrzega wśród ludzi wielką potrzebę przyjścia na teren hitlerowskiej kaźni. Odkąd siostry zamieszkały w tym miejscu w czerwcu br., byłe tereny obozowe odwiedziło ponad pięć tysięcy osób. "Pierwszą noc spędziłam siedząc na krawędzi łóżka i wydawało mi się, że wokół mnie stoją więźniowie" - wyznała s. Jacintha Altenburg. Podobne przeżycia towarzyszyły innym siostrom, gdyż wiedziały, że w latach 1933-1945 w tym miejscu było maltretowanych i zamordowanych 80 tys. więźniów. "Ich cierpienia wzięłyśmy pod swój dach" - powiedziała pochodząca z Holandii s. Jacintha . Mimo iż teraz na co dzień towarzyszy jej pamięć o hitlerowskich okrucieństwach, nie może opanować łez. Jej wuja zabił niemiecki żołnierz. Każdy, kto po odwiedzeniu terenu dawnego obozu koncentracyjnego pragnie z kimś porozmawiać lub po prosu usiąść gdzieś w ciszy, może po prostu zadzwonić do drzwi klasztornych. Siostry nie narzucają swojej obecności, każdy decyduje sam o tym, czy chce z nimi porozmawiać, wspólnie się pomodlić, czy też potrzebuje chwili samotności. "Ale prawie wszyscy potrzebują rozmowy" - mówią franciszkanki w Esterwegen.