Oko w oko z Papieżem…

Nie chodzi o sławę i pieniądze

Sercem malowane

Z Damianem Malczewskim, autorem lublinieckiego papieskiego graffiti, rozmawia Anna Kiser. Anna Kiser: Jak z rocznej perspektywy oceniasz swoje najgłośniejsze dzieło? Damian Malczewski: – Od strony technicznej jestem zadowolony, bo jest zrobione stylowo, a jednocześnie bardzo realistycznie. Widzę już jednak, co zrobiłbym dzisiaj inaczej. Z okazji rocznicy śmierci Papieża chciałbym to w najbliższych dniach trochę zmienić – odświeżyć, ożywić, rozjaśnić, dodać kilka elementów. – Czy była to praca przełomowa w twojej twórczości? – Cały czas się rozwijam. Technicznie nie był to żaden przełom. Od tego czasu zrobiłem kolejne postępy – od fotorealizmu, za pomocą którego grafy na ścianach przypominały fotografie (tak, jak właśnie Papież), dochodzę obecnie do hiperrealizmu, pozwalającego realistycznie uwieczniać elementy niczym na zdjęciach w trybie makro, w sposób łudząco podobny do rzeczywistości. Wykorzystuję już nie tylko ściany, ale także płótno. To, co teraz zajmuje mi 1–2 dni, pędzlem malowałbym przez trzy miesiące. Graffiti zajmuję się już od dziewięciu lat, a zostałem zauważony dopiero rok temu, choć mam na swoim koncie wiele ścian, nie tylko w mieście, w którym mieszkam, ale także w Częstochowie, Warszawie, Szczecinie czy Opolu. Ja robię cały czas swoje. Zmienił się natomiast sposób odbioru mojej twórczości przez innych ludzi. – W jakim sensie? – Graffiti nie jest już kojarzone, przynajmniej w Lublińcu, wyłącznie z wandalizmem i bohomazami. Ściana z Papieżem pomaga obecnie w zainteresowaniu decydentów inicjatywami wywodzącymi się z kręgu hip-hopu, kultury, której graffiti jest istotną częścią. Do tej pory nie miały one szans przebicia. Zabrzmi to może nieskromnie, ale dzieje się tak nie dlatego, że pomysły są dobre – choć oczywiście tak jest – ale pomocne okazuje się moje nazwisko jako autora papieskiego wizerunku, który budzi duże zainteresowanie.