Jezuici rozliczają się ze swoją przeszłością

Publikacja „Komunistyczny aparat represji wobec jezuitów Prowincji Polski Południowej” jest wspólnym dziełem IPN oraz jezuickiego Wydawnictwa WAM. Stanowi pokłosie sesji, zorganizowanej 14 czerwca 2012 r. przez Instytut Politologii Akademii Ignatianum w Krakowie oraz krakowski oddział IPN. Składa się z 12 obszernych artykułów, wśród których najważniejsze jest studium o. Andrzeja Pawła Biesia SJ „Jezuici zarejestrowani jako osobowe źródła informacji – skala problemu”. To kompetentne studium, zarówno opisujące syntetycznie skalę problemu, jak i podnoszące wątpliwości w stosunku do materiału źródłowego, którym dysponował autor. W pozostałych artykułach pokazane są postacie jezuitów nieugiętych, represjonowanych, inwigilowanych, szykanowanych, a także przypadki dramatycznych nieraz upadków, jak w poruszającym studium Wojciecha Frazika „Casus tajnego współpracownika pseudonim Kazek”. Wielkie wrażenie robi szkic Filipa Musiała „Krakowska bezpieka wobec jezuitów Prowincji Małopolskiej 1945–1989”, napisany z erudycją, umiejscawiający opisywane zagadnienia w szerszym kontekście działań bezpieki wobec Kościoła. Warto mieć świadomość, że książka dotyczy jednego z ważniejszych filarów Kościoła w Polsce. Po wojnie Prowincja Małopolska, która na skutek zmian granicznych straciła część swoich struktur na Kresach Wschodnich, objęła zasięgiem także nowe tereny, przede wszystkim Górny i Dolny Śląsk. W 1975 r. przyjęła nową nazwę – Prowincja Polski Południowej Towarzystwa Jezusowego.