Nowe pytania synodu nt. rodziny

Zgodnie z decyzją Franciszka, na dokument ten składa się Relacja Synodu (Relatio Synodi) z III zgromadzenia nadzwyczajnego Synodu (5-19 października br.) na temat wyzwań stojacych przed duszpasterstwem rodzin oraz kwestionariusz złożony z 46 szczegółowych pytań i 1 ogólnego. Mają one ułatwić kontynuowanie procesu synodalnego oraz przygotowanie Instrumentum Laboris przyszłego Synodu XIV Zwyczajnego Zgromadzenia Synodu Biskupów. Obradować on bedzie w Watykanie w dniach 4-25 października 2015 r. na temat „Powołanie i misja rodziny w Kościele i współczesnym świecie”.

Jak wyjaśnia Sekretariat Generalny Synodu, pytania mają ułatwić recepcję relacji końcowej i pogłębić tematykę w niej poruszaną, pomagając „kontynuować rozpoczętą już drogę synodalną” i przygotować Instrumentum laboris (dokument roboczy) przyszłorocznego zgromadzenia.

Lineamenta, opublikowane po włosku, zostały rozesłane - także w tłumaczeniach na inne powszechnie używane języki - do konferencji episkopatów na całym świecie, do synodów katolickich Kościołów wschodnich sui iuris, unii przełożonych generalnych zgromadzeń zakonnych oraz dykasterii kurii rzymskiej. Mają one wybrać odpowiednie sposoby sprawdzenia recepcji i pogłębienia relacji końcowej, angażując w to różne części składowe Kościołów lokalnych, uczelnie, organizacje i stowarzyszenia świeckich i inne „instancje kościelne” w celu przeprowadzenia „szerokiej konsultacji nt. rodziny w duchu kierunków i ducha procesu synodalnego”.

Wyniki tej konsultacji powinny zostać nadesłane do Sekretariatu Generalnego Synodu Biskupów do 15 kwietnia 2015 r, aby mogły posłużyć do przygotowania Instrumentum laboris, które ma być opublikowane „do lata 2015 r.”.

Pytania służące recepcji i pogłębieniu „Relacji Synodu”

Pytanie wstępne, odnoszące się do wszystkich sekcji „Relacji Synodu”: Czy opis rzeczywistości rodziny, zawarty w tej „Relacji Synodu”, odpowiada temu, co dostrzegamy dziś w Kościele i w społeczeństwie? Jakie aspekty brakujące można by włączyć?

Część pierwsza

Słuchanie: kontekst i wyzwania dotyczące rodziny

Jak wskazano na wstępie (nr. 1-4), Synod nadzwyczajny miał zamiar zwrócić się do wszystkich rodzin świata, pragnąc uczestniczyć w ich radościach, trudach i nadziejach. Synod skierował też pełne uznania spojrzenie ku wielu rodzinom chrześcijańskim, wiernym swojemu powołaniu, zachęcając je do bardziej zdecydowanego zaangażowania w tym czasie „Kościoła wychodzącego”, do odkrywania siebie jako niezbędnego podmiotu ewangelizacji, zwłaszcza przez podsycanie dla siebie i rodzin w trudnej sytuacji owego „pragnienia rodziny”, które jest nadal żywe i stanowi podstawę przekonania, że niezbędne jest „ponowne wyjście od rodziny”, aby skutecznie głosić istotę Ewangelii.

Odnowiona droga, wytyczona przez Synod nadzwyczajny, wpisana jest w szerszy kontekst kościelny, wskazany przez adhortację „Evangelii gaudium” papieża Franciszka, wychodząc od „peryferii egzystencjalnych” z duszpasterstwem nacechowanym „kulturą spotkania”, zdolną do rozpoznania wolnego dzieła Pana, także poza naszymi zwyczajnymi schematami i do przyjęcia, bez zawstydzenia tego stanu „szpitala polowego”, który jest bardzo korzystny dla głoszenia Bożego miłosierdzia. Tym wyzwaniom odpowiadają paragrafy pierwszej części „Relacji Synodu”, gdzie przedstawiono aspekty tworzące konkretniejsze ramy odniesienia odnośnie do rzeczywistej sytuacji rodzin, w których obrębie należy kontynuować refleksję.

Zaproponowane poniżej pytania, z wyraźnym odniesieniem do aspektów pierwszej części „Relacji Synodu”, mają ułatwić należny realizm w refleksji poszczególnych episkopatów, unikając formułowania przez nie odpowiedzi według schematów i perspektyw właściwych duszpasterstwu czysto stosującemu doktrynę, które nie respektowałyby wniosków nadzwyczajnego zgromadzenia Synodu i oddaliłaby ich refleksję od już wytyczonej drogi.