Komitet ONZ ds. Likwidacji Dyskryminacji Kobiet co kilka lat monitoruje, w jaki sposób poszczególne państwa wdrażają Konwencję ONZ ws. Likwidacji Wszelkich Form Dyskryminacji Kobiet. Kilka miesięcy temu w Genewie miało miejsce rozpatrzenie sprawozdania Polski z realizacji Konwencji w latach 2002–2010. Po wysłuchaniu delegacji, którą tworzyli m.in. przedstawiciele Ministerstwa Sprawiedliwości, sformułowane zostały tzw. uwagi końcowe. Liczący kilkanaście stron dokument, poza ogólnymi i słusznymi postulatami, zawiera taką dawkę ideologicznej paplaniny, że właściwie wystarczyłoby zacytować tylko większość z nich, bez żadnego komentarza. Pokazuje on jasno, jak już nie tylnymi drzwiami, a zupełnie otwarcie narzucana jest rewolucja w rozumieniu podstawowych pojęć, jak kobieta, mężczyzna, rodzina. Jako główny wróg tej rewolucji wymieniony jest z „imienia i nazwiska” Kościół katolicki w Polsce.