Przed 25 laty zmarł Karl Rahner

On sam zawsze twierdził, że jest „teologiem katolickim, który stara się na nowo przemyśleć nauczanie katolickie w absolutnej wierności wobec urzędu nauczycielskiego”. Krytycy Rahnera, pragnący okryć go złą sławą jako „potomka Lutra”, nie tylko kwestionują jego teologię, lecz także osobiste poglądy na wiarę Kościoła. Karl Rahner urodził się 5 marca 1904 r. we Fryburgu Bryzgowijskim. Po maturze w 1922 r. wstąpił do zakonu jezuitów. Już w nowicjacie całkowicie poświęcił się duchowości i jako 20-latek opublikował artykuł zatytułowany „Dlaczego modlitwa sprawia nam kłopoty”. Późniejszy plan przełożonych zakonu, aby Rahner został wykładowcą akademickim filozofii nie powiódł się, gdyż student nie obronił doktoratu u profesora Martina Honeckera. Ten „przykry przypadek” otworzył drogę Karlowi Rahnerowi drogę do obfitującego w niezwykłe sukcesy życia teologa. Po święceniach kapłańskich w 1932 r. otrzymał doktorat w Innsbrucku, tam też habilitował się w 1937 r. i – z przerwami – był profesorem zwyczajnym do 1964 r. W 1937 r. w Innsbrucku rozpoczął cykl wykładów poświęconych łasce. Wtedy to zarysowały się jego główne koncepcje teologiczne. W kwietniu 1964 r. – jako następca Romano Guardiniego - objął katedrę chrześcijańskiej wizji świata i filozofii religii w Monachium. Aż do przejścia na emeryturę w 1971 r. wykładał też dogmatykę i historię dogmatów na uniwersytecie w Münster. W 1971 r. został profesorem honorowym Wyższej Szkoły Filozoficznej w Monachium za osiągnięcia w zakresie badań z pogranicza teologii i filozofii. W 1963 r. Karl Rahner został powołany przez Jana XXIII do grona teologów Soboru Watykańskiego II, w którego przygotowaniu odegrał istotną rolę. Był również osobistym ekspertem kard. Franza Königa z Wiednia. Jako teolog soborowy i doradca kard. Königa wywarł znaczny wpływ na wydarzenia Vaticanum II. Za swój dorobek naukowy otrzymał 15 doktoratów honoris causa. Jako emeryt powrócił do Innsbrucku w 1981 r. i tam zmarł 30 marca 1984 r. Został pochowany w krypcie tamtejszego kościoła jezuitów. W 1985 r., w rok po śmierci Karla Rahnera, całe archiwum teologa zostało zgromadzone w Innsbrucku i było przechowywane na wydziale dogmatyki. Niedawno zbiory archiwum zostały przeniesione do Monachium i znajdują się pod opieką tamtejszych jezuitów. Archiwum kieruje 46-letni o. Andreas Batlogg. Karl Rahner był uniwersalnym teologiem, często mówi się o nim jako o współczesnym doktorze Kościoła. Jego publikacje obejmują ok. 4 tys. tytułów i zawierają liczne wypowiedzi, dotyczące również aktualnych zagadnień polityki kościelnej oraz społecznej. Przez wiele lat Karl Rahner współpracował ściśle z Wydawnictwem Herdera, gdzie wydał wiele swoich książek. Wraz z ks. prałatem Josefem Höferem z Rzymu rozpoczęli oni w 1957 r. pracę nad drugim wydaniem 11-tomowego "Leksykonu teologii i Kościoła". Ostatni tom ukazał się w 1967 r. Herder wydał też liczne dzieła Rahnera w łącznym nakładzie miliona egzemplarzy. Ostatnio, w związku z 25. rocznicą śmierci Karla Rahnera w „Herderze” rozpoczęto edycję dzieł wszystkich tego wielkiego teologa.