Abp Ignacy Tokarczuk doktorem honoris causa Uniwersytetu Rzeszowskiego

Hierarcha w latach 1966-93 kierował diecezją przemyską. W tym czasie w jej granicach, wbrew polityce władz PRL, powstało 430 nowych kościołów i kaplic. Był przeciwny programowej ateizacji społeczeństwa, walce z religią i nietolerancji władz wobec wierzących obywateli. SB uznała go za "zdecydowanego i niebezpiecznego wroga PRL". W laudacji prof. Aleksander Bobko podkreślił, że "abp Tokarczuk jest człowiekiem, dzięki któremu polska droga do wolności stała się krótsza". "Prawdą żyć, prawdy bronić, prawdy we wszystkim wymagać. Prawda ostatecznie zawsze zwycięży. Nie kłamstwo, nie oszustwo, nie półprawdy, nie ćwierćprawdy, nie rozmaite fobie, nie rozmaite zachowania w parlamencie, które zdradzają, że niektórzy posłowie chyba już są nienormalni psychicznie, bo na takie wystąpienia się zdobywają, ale zwycięży prawda" - powiedział abp Tokarczuk. Emerytowany hierarcha wspominał zabiegi związane z powstawaniem kaplic i kościołów w diecezji przemyskiej. Mówił m.in. o karach nakładanych na członków komitetów budowy, utrudnieniach i szykanach administracyjnych. Podkreślił też wsparcie i życzliwości jakie otrzymał od wiernych. "Wiedzieli, że to co robię, ma sens" - zauważył. Abp Tokarczuk urodził się 1 lutego 1918 r. w Łubiankach Wyższych k. Zbaraża. Studiował we Lwowie. Tam też przyjął święcenia kapłańskie 21 czerwca 1942 r. Potem był wikariuszem w Złotnikach k. Podhajec. W 1944 r. UPA wydała na niego wyrok śmierci. Dzięki ostrzeżeniu udało mu się zbiec do Lwowa, gdzie pozostał do 1945 roku jako wikariusz parafii św. Marii Magdaleny. Po wojnie w ramach repatriacji znalazł się w Katowicach. W 1947 roku podjął studia na KUL, które zakończył doktoratem z filozofii. Od 1952 do 1962 roku wykładał w Warmińskim Seminarium Duchownym "Hosianum" w Olsztynie, wtedy był też m.in. duszpasterzem akademickim. Od 1962 do 1965 roku pracował jako adiunkt na Wydziale Teologii KUL. W 1965 roku otrzymał nominację na ordynariusza diecezji przemyskiej. Święceń biskupich udzielił mu 6 lutego 1966 roku w przemyskiej katedrze prymas Polski kardynał Stefan Wyszyński. W latach swej posługi biskupiej uważany był przez władze PRL za jednego z głównych wrogów ustroju. Zasłynął przede wszystkim z odważnych wystąpień, z przeciwstawiania się zakłamaniu i stanowczego piętnowania systemu oraz programu ateizacji społeczeństwa. Mimo braku zgody władz stworzył w swojej diecezji przeszło 220 nowych parafii, wybudował ponad 430 kościołów z domami parafialnymi i katechetycznymi. Znany był m.in. ze wspierania rozmaitych inicjatyw społecznych, w tym NSZZ "Solidarność". Stawał w obronie prześladowanych z powodów ideologicznych i politycznych. Był m.in. członkiem Rady Głównej Episkopatu Polski, członkiem Komisji ds. Duszpasterstwa Ogólnego, ds. Budowy Kościołów, a w latach 1967-1989 - członkiem Komisji Wspólnej Episkopatu i Rządu PRL. Ze względu na swe bezkompromisowe działania był bezwzględnie inwigilowany i szykanowany przez władze i służbę bezpieczeństwa. Papież Jan Paweł II w czasie historycznej wizyty w diecezji przemyskiej 2 czerwca 1991 r. wyniósł Ignacego Tokarczuka do godności arcybiskupiej, a 25 marca 1992 r. ustanowił go pierwszym metropolitą nowo powstałej metropolii przemyskiej. W 1993 r. abp Tokarczuk przeszedł na emeryturę. Jest autorem licznych artykułów i publikacji, m.in. "Wytrwać i zwyciężyć" (Paryż 1988), "Kazania pasterskie" (Przemyśl 1992), czy "W służbie Kościoła i Narodu" (Warszawa 1997). Otrzymał też honorowe obywatelstwa wielu miast, m.in. Przemyśla i Rzeszowa. 3 maja 2006 roku został odznaczony przez Prezydenta Lecha Kaczyńskiego Orderem Orła Białego - najwyższym odznaczeniem państwowym RP.