Ekologiczne nawrócenie wspólnot kościelnych

Odbyło się ono w Bangkoku i zgromadziło przedstawicieli ośmiu państw: Birmy, Kambodży, Laosu, Malezji, Pakistanu, Singapuru, Tajlandii i Wietnamu. Rozmowy prowadzone były w świetle ekologicznej encykliki Papieża Franciszka Laudato si’. Wskazano, że w obliczu obecnego kryzysu środowiska naturalnego nikt nie może pozostać obojętny. Jednym z konkretnych kroków jakie zaproponowano jest włączenie się wspólnot katolickich w dzieło zalesiania Azji, która boryka się z rabunkową gospodarką wyrębu lasów.

Biskupi wskazali konkretne skutki ekologicznego kryzysu dotykające ostatnim czasie ich kontynent. Przypomnieli o fali upałów wyniszczających Pakistan, powodziach w Wietnamie i Malezji, tajfunach pustoszących Filipiny oraz tropikalnych deszczach w Birmie, Indiach i Bangladeszu, które nie tylko zdewastowały uprawy ale zmusiły też setki tysięcy ludzi do opuszczenia swych domów.

***

Natomiast we Włoszech odłyła się konferncja pt. „Laudato si’ – troska o dobro wspólne. Dbając o ziemię dbamy o człowieka”. Jej organizator to Stowarzyszenie Brata Jacopa (zrzesza ono katolików, którzy propagują duchowość franciszkańską poprzez działalność społeczną i edukacyjną, szczególnie na rzecz najuboższych).

Jego patron, brat Jacopa, był zamożnym człowiekiem żyjącym na przełomie XII i XIII wieku, który po spotkaniu ze św. Franciszkiem z Asyżu postanowił jako osoba świecka wspierać jego działalność.

Biorący udział w spotkaniu miejscowy ordynariusz bp Mario Toso SDB odnosząc się do przesłania papieskiej encykliki podkreślił, że może się ona stać idealną pomocą w refleksji nad aktualnym kryzysem ekologicznym.

„Wierzę, że encyklika Laudato si’ ma fundamentalne znaczenie jako praktyczny podręcznik dla wierzących i niewierzących, pomocny w skutecznym przeciwdziałaniu kryzysowi ekologicznemu. Jedną z przyczyn, które uniemożliwiają zażegnanie tego kryzysu jest podejście fragmentaryczne i redukujące. Dzieje się tak, gdy szukamy rozwiązań wyłącznie z punktu widzenia techniki lub ekonomii. Franciszek uczy, że troska o «wspólny dom», musi być zakorzeniona w przekonaniach wypływających z wiary. Wydaje się, że nowe pokolenia są szczególnie wrażliwe na sprawę ochrony dzieła stworzenia. Poprzez przezwyciężanie mentalności konsumpcyjnej i technokratycznej wydają się być lepiej przygotowani na poszukiwanie nowego początku. To się może dokonać przez wzrost świadomości ekologicznej i przez cały szereg drobnych, codziennych działań, które razem przyczyniają się do tworzenia dobra wspólnego” – powiedział bp Toso.