Ks. Ihnatowicz: Literatura dla mnie nie jest powołaniem w tym sensie, co kapłaństwo

Ks. Ihnatowicz jest poetą i krytykiem literackim, piszącym po polsku i angielsku. Jest też profesorem nauk teologicznych w Houston w stanie Teksas na University of Saint Thomas. Odznaczony został przez Jana Pawła II medalem Pro Ecclesia et Pontifice.

Ks. Janusz Artur Ihnatowicz urodził się 26 lipca 1929 r. w Wilnie w rodzinie ziemiańskiej. W czasie II wojny światowej uczęszczał na tajne komplety w Częstochowie. Po wojnie wyemigrował z rodzicami do Anglii. W Szkocji ukończył szkołę średnią, a następnie rozpoczął na uniwersytecie w Dublinie studia z filozofii. W październiku 1952 wyjechał do Kanady.

W 1958 r., będąc już uznanym, oryginalnym poetą (publikował w pismach w Londynie i w Paryżu), powrócił do Polski i wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Kielcach. Po przyjęciu święceń prezbiteratu z rąk bp. Czesława Kaczmarka 17 czerwca 1962 r. pracował jako duszpasterz akademicki w Kielcach. Starał się o wyjazd na dalsze studia do Rzymu, a nie mogąc otrzymać paszportu, rozpoczął w 1964 r. studia z biblistyki na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie.

W 1966 r. otrzymał paszport, wyjechał do Kanady, gdzie w Ottawie sfinalizował licencjat z teologii. Potem doktoryzował się w Rzymie rozprawą na temat ruchów ascetycznych wśród świeckich. W 1969 r. został zatrudniony w Houston w stanie Teksas na University of Saint Thomas, gdzie wykłada do chwili obecnej. Specjalizuje się w teologii Ojców Kościoła a swoje badania naukowe koncentrował na różnych formach życia konsekrowanego. „Interesowały mnie jednak zwłaszcza formy istniejące poza zakonami: dziewice, wdowy, pustelnicy. Staram się łączyć nowoczesne próby odnowy tych form życia konsekrowanego z nauką Ojców Kościoła i praktyką starożytnego i średniowiecznego Kościoła – wyjaśnia w rozmowie z KAI duchowny.

Ks. Ignatowicz wykładał gościnnie w Wyższym Seminarium Duchownym w Kielcach oraz w Collegium św. Tomasza z Akwinu w Moskwie. Choć mieszka na stałe w Huston, diecezję kielecką traktuje jako swój „dom kościelny”.- Staram się spędzić w Kielcach część każdego roku – opowiada ks. Ihnatowicz.

Zainteresowania literackie Ihnatowicza kształtowały się, gdy studiował w latach 1948-1951 filozofię w Dublinie (Irlandia). W czasie studiów współpracował z grupą literacką skupioną przy „ Merkuriuszu-Kontynentach” w Londynie. Wielki wpływ na twórczość Ihnatowicza mieli T. S. Eliot oraz E. Pound.

W Polsce publikował swoje utwory literackie w „Tygodniku Powszechnym”, „Znaku”, „Twórczości” i innych pismach. Pracując intensywnie naukowo, pisząc rozprawy teologiczne, ks. Ihnatowicz cały czas tworzył utwory poetyckie. Do tej pory wydał osiem tomów poezji. Za wydane w 1973 r. przez Wydawnictwo „Znak” „Wiersze wybrane” poeta otrzymał Nagrodę Fundacji Kościelskich w Genewie.

Krytycy literaccy są zgodni, że pod względem formy utwory ks. Ihnatowicza są nowatorskie i oryginalne, a co do treści niezwykle głębokie i bogate tematycznie. W swoich wierszach spogląda na ludzką dolę z pozycji nieobojętnego obserwatora, lecz człowieka współcierpiącego. Podkreślone to zostało w eseju Zofii Korzeńskiej pt. „Los człowieka w poezji ks. Janusza A. Ihnatowicza”, zamieszczonym w wydanej w Kielcach kilka dni temu książce pt. „Godność człowieka wczoraj i dziś. Wokół zagadnień antropologicznych” pod red. Agnieszki Smolińskiej.

„Ks. Janusz Ihnatowicz jest po prostu czuły na ludzki los. Umie zobaczyć różne bolączki życia, wczuć się w człowieczą dolę i niedolę” – pisze Korzeńska.

Wiersze Ihnatowicza ukazały się też w antologiach, m. in.: „Słowa na pustyn”i (antologia poezji kapłańskiej), opracowana przez ks. prof. Bonifacego Miązka, ze wstępem Karola Wojtyły, wydana w Londynie w 1971 r.

Ks. Ihnatowicz znany jest także z licznych tłumaczeń, m.in. z hebrajskiego na język polski wybranych ksiąg Biblii, np. Pieśni nad pieśniami, Księgi Jeremiasza oraz z angielskiego – poetów takiej rangi, jak T. S. Eliot, E. Pound, W. B. Yeats.. Przekłady ks. Ihnatowicza weszły do antologii „Poeci języka angielskiego” oraz „Izrael w poezji polskiej”.