Prace Synodu Biskupów dla Afryki przekształcą tamtejszy Kościół od wewnątrz – uważają dwaj jego polscy uczestnicy: abp Henryk Hoser i bp Jan Ozga.
----------------------
Abp Henryk Hoser urodził się w Warszawie 27 listopada 1942 r. W 1966 roku ukończył studia na Akademii Medycznej w Warszawie, uzyskując dyplom lekarza medycyny. Następnie był asystentem na tej uczelni. W 1968 wstąpił do Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego (Księża Pallotyni), składając 8 września 1970 pierwsze śluby zakonne. 16 czerwca 1974 otrzymał święcenia kapłańskie. Pragnąc wyjechać na misje do Rwandy udał się do Paryża, gdzie jeszcze przez rok uczył się rwandyjskiego i medycyny tropikalnej.
W latach 1975-96 ks. Hoser pracował jako misjonarz w Rwandzie, pełniąc funkcje duszpasterza, proboszcza, animatora duszpasterstwa rodzinnego, organizatora sesji formacji apostolstwa świeckich, promotora apostolstwa słowa drukowanego. W 1978 r., założył w stolicy kraju – Kigali Ośrodek Medyczno-Socjalny, którym kierował 17 lat, oraz Centrum Formacji Rodzinnej (Action Familiale). W 1994 Jan Paweł II powołał go jako eksperta na I Zgromadzenie Specjalne Synodu Biskupów dla Afryki.
Po wojnie domowej w 1994 r. w Rwandzie, gdy nie było tam nuncjusza apostolskiego, Stolica Apostolska mianowała go wizytatorem apostolskim w tym kraju. Piastował to stanowisko do 1996 r., gdy papież powołał nowego nuncjusza w osobie abp. Juliusza Janusza.
W latach 1996-2003 ks. Hoser był przełożonym palotynów we Francji. Z ramienia Kongregacji Ewangelizacji Narodów odbył wówczas kilka wizyt apostolskich w seminariach duchownych na terenach misyjnych. W 2004 został rektorem Pallotyńskiej Prokury Misyjnej w Brukseli, podejmując przy tym pracę duszpasterską przy Wspólnocie Europejskiej.
22 stycznia 2005 Jan Paweł II mianował go arcybiskupem tytularnym i sekretarzem pomocniczym Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów oraz Przewodniczącym Papieskich Dzieł Misyjnych. 24 maja 2008 Benedykt XVI przeniósł go na stanowisko biskupa warszawsko-praskiego.
Biskup Jan Ozga urodził się 17 kwietnia 1956 w Woli Raniżowskiej na terenie obecnej archidiecezji przemyskiej. Święcenia kapłańskie przyjął 7 czerwca 1981. Początkowo pracował duszpastersko w swej rodzimej archidiecezji (wtedy jeszcze diecezji), po czym w 1989 wyjechał jako misjonarz do Kamerunu. Pracował tam na terenie diecezji Doumé-Abong’ Mbang, a tuż przed swą nominacją biskupią – w parafii Nguélémendouka.
Gdy w lutym 1995 ustąpił z urzędu ówczesny biskup tej diecezji – Pierre A. Tchouanga (1928-99), zarządzał nią jako wikariusz generalny właśnie polski kapłan, którego 24 stycznia 1997 Jan Paweł II mianował biskupem tej jednostki kościelnej. Sakrę nowy hierarcha przyjął 20 kwietnia tegoż roku z rąk kard. Christiana Tumiego, arcybiskupa Duali, w obecności m.in. 20 biskupów (spośród 23, jacy urzędowali wtedy w Kamerunie). Jednym ze współkonsekratorów był też bp Józef Wysocki z Elbląga.
Diecezja Doumé-Abong’ Mbang istnieje w swym obecnym kształcie od 17 marca 1983, wcześniej – od 3 marca 1949 był to wikariat apostolski Doumé, który 14 września 1955 stał się diecezją. Zajmuje powierzchnię ok. 36,4 tys. km kw., a na jej terenie mieszka ok. 215 tys. ludzi, z których przeszło 100 tys. to katolicy. Jest tam 20 parafii, w których pracuje 23 kapłanów diecezjalnych i 9 zakonnych oraz ok. 50 sióstr.
"Franciszek jest przytomny, ale bardziej cierpiał niż poprzedniego dnia."
Informuje międzynarodowa organizacja Open Doors, monitorująca prześladowania chrześcijan.
Informuje międzynarodowa organizacja Open Doors, monitorująca prześladowania chrześcijan.
Osoby zatrudnione za granicą otrzymały 30 dni na powrót do Ameryki na koszt rządu.