Wielki Terror rozpętany na polecenie Stalina latem 1937 r. dotknął wszystkie grupy narodowe i społeczne żyjące w Związku Sowieckim. Jego ofiarą padło ponad 700 tys. osób, zastrzelonych przez NKWD i pochowanych po kryjomu w leśnych uroczyskach. Wszyscy zostali uznani za kontrrewolucjonistów i skazani w trybie nadzwyczajnym bez wskazania winy, bez sądu, bez prawa do obrony. O losie Polaków mieszkających w Związku Sowieckim przesądził rozkaz nr 00485 podpisany 11 sierpnia 1937 r. przez ludowego komisarza bezpieczeństwa państwowego Nikołaja Jeżowa. Nakazywał masowe aresztowania ludności polskiej w całym Związku Sowieckim. Formalnie chodziło o uderzenie w tajną strukturę polskiego wywiadu, opisaną w tym dokumencie jako Polska Organizacja Wojskowa. W istocie żadnej polskiej siatki szpiegowskiej nie było. Chodziło o pretekst do rozpoczęcia ludobójczej operacji.