Liban: Beatyfikacja maronickiego zakonnika

Urodzony w katolickiej wiosce libańskiej Léhféd-Jbeil jako najmłodsze z siedmiorga dzieci, od najmłodszych lat pracował na roli i pasł bydło. Mając 16 lat, wstąpił do Libańskiego Zakonu Maronickiego. Pracował w nim jako stolarz, murarz i rolnik. Niósł też pomoc ludności, szczególnie podczas klęski głodu, jaka dotknęła Liban w latach pierwszej wojny światowej. Uratował wówczas od śmierci głodowej wiele dzieci. Wielką troską otaczał swych współbraci zakonnych, zwłaszcza starców.

Jutrzejszej beatyfikacji w libańskim mieście Kfifan przewodniczyć będzie prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych. Abp. Angelo Amato zapytaliśmy o przesłanie nowego błogosławionego. „Powtarzał często słowa: «Bóg mnie widzi» i to było jego główne przesłanie – powiedział Radiu Watykańskiemu abp Amato. – Żył naprawdę stale w obecności Boga. Znany był z tego, że umiał zachowywać milczenie. Jego słowa nigdy nie raniły bliźniego. Kochali go wszyscy, zwłaszcza robotnicy pracujący w klasztornych posiadłościach. Wczesnym ranem uczestniczył w Mszy św., przyjmował Komunię, a potem szedł do pracy. Zachowały się świadectwa o jego anielskim życiu, spokoju i pobożności. Był tak mądry i przenikliwy, że potrafił wygasić każdy spór, zanim jeszcze zdążył wybuchnąć. Odznaczał się umiejętnością przywracania pokoju w sercach. Dużo się modlił i długo medytował”.

Libański Zakon Maronicki, do którego należał przyszły błogosławiony, powstał pod koniec XVII wieku. Dziś liczy prawie 300 księży, 20 braci zakonnych, ponad 60 kleryków, blisko 40 nowicjuszy i ok. 100 postulantów. Obok duszpasterstwa prowadzi szpitale, ośrodki zdrowia i szkoły, w tym Uniwersytet Ducha Świętego w Kasliku. Ma 80 domów zakonnych, z czego 17 poza granicami Libanu. Br. Estéphan Nehmé będzie już trzecim mnichem Libańskiego Zakonu Maronickiego wyniesionym do chwały ołtarzy. Dwaj pozostali, to Szarbel Makhlouf, kanonizowany w 1977 r. przez Pawła VI, i Nimatullah Kassab Al-Hardini, którego w poczet świętych zaliczył w 2004 r. Jan Paweł II. On też kanonizował w 2001 r. Rafqę ar-Rayes, która należała do żeńskiej gałęzi tego zakonu. Tych troje libańskich świętych żyło w XIX wieku.