Tam, gdzie jest dynamiczne duszpasterstwo, są i powołania

W naszej diecezji mamy własną modlitwę o powołania. Zaproponowaliśmy godzinę adoracji raz w miesiącu, w każdej parafii, w intencji nowych powołań. Nasi klerycy mają obowiązek odwiedzać parafie, dawać świadectwo i zapraszać. Nazywamy to wszystko „kulturą powołaniową”, ale ona wymaga jeszcze jednego: mówienia dobrze o Kościele, o księżach, o siostrach. My mamy tendencję do krytykowania. Ale musimy też mówić dobrze. Jak możemy pragnąć czegoś, o czym mówimy źle: chcemy sakramentów, chcemy obecności kapłana, ale o księżach wciąż mówimy źle. Jasne, że wszyscy jesteśmy ludźmi, mamy wady i ograniczenia. Ale solidnie wykonanej pracy i poświęcenia jest naprawdę więcej, niż wad.

W diecezji Księdza Biskupa są powołania?

Nie jest ich bardzo wielu, ale są. Wszyscy księża w mojej diecezji są Brazylijczykami, poza biskupem (śmiech). Mamy 22 księży diecezjalnych, 4 zakonników, także z Brazylii, 13 kleryków, w tym roku jeden przyjmie święcenia diakonatu i trzeba powiedzieć, że od 2017 r. Święcenia - diakonatu albo prezbiteratu - odbywają się co roku. Jak Bóg da, w przyszłym roku będę też święcił 10 diakonów stałych. Uważam, że w obecnej sytuacji stały diakonat jest dobrym wyjściem i czasowym przejściem i przygotowaniem na radykalniejsze zmiany. Pozwoli nam to na spokojne przeanalizowanie drogi Kościoła.

Nasza diecezja ma powierzchnię ponad 35 tys. km kw. Zamieszkuje ją niecałe 400 tys. mieszkańców, z czego ok 85 - 90 proc., to katolicy. Na jednego naszego księdza przypada ok. 13 tys. wiernych. Parafie są różne, największa ma powierzchnię największych polskich diecezji i 22 tys. mieszkańców, wśród których posługuje jeden ksiądz. Podzieliliśmy diecezję na dekanaty, wam w Polsce może się to wydawać oczywiste, ale dla nas to nowość, która usprawniła pracę. Z okazji nadzwyczajnego miesiąca misyjnego, rozesłaliśmy krzyże misyjne do każdej parafii. Parafianie organizują z nimi procesje, jeżdżą po wioskach. Naprawdę, życie duszpasterskie jest u nas dynamiczne. To dobrze, bo dzięki temu więcej osób może znaleźć swoje miejsce i czas w Kościele.

Kiedy opowiadam o tym innym biskupom tu w Rzymie, to naprawdę czuję się błogosławiony. W wielu diecezjach jest dużo trudniej. Jasne, że nie nadążamy, że wiele możemy udoskonalić. Ale uważam, że naprawdę u nas jest skromnie, ale dobrze. Znam diecezje, w których biskup ma 26 kapłanów. Ale wszyscy są z innych regionów Brazylii albo obcokrajowcami. Lokalnych powołań nie ma.