Włochy: Strajk pracowników dyplomacji

"Nie można zaakceptować cięć w nakładach na personel i karierę osób służących krajowi, które faktycznie stanowią preludium do rozbiórki ministerstwa spraw zagranicznych" - napisali w odezwie związkowcy odnosząc się do redukcji finansowania włoskich placówek dyplomatycznych. Przypomnieli następnie, że "dyplomaci i wszyscy pracownicy MSZ są zaangażowani w międzynarodową promocję włoskich firm".

"Bez udziału dyplomatów byłoby mniej miejsc pracy we Włoszech i mniej dobrobytu w naszym kraju" - stwierdzili inicjatorzy strajku. Wyrazili przekonanie, że osoby pracujące w placówkach na całym świecie oraz w ministerstwie należy popierać, bo - jak dodali - "Włosi namacalnie mogą przekonać się o rezultatach ich pracy".

"Ministerstwo spraw zagranicznych, przypominamy, produkuje znacznie więcej niż kosztuje ono państwo" - podkreślili związkowcy.

Ponadto ambasadorowie i pracownicy niższej rangi dali wyraz swemu zaniepokojeniu w liście, skierowanym do prezydenta Giorgio Napolitano, premiera Silvio Berlusconiego, ministra finansów Giulio Tremontiego oraz przewodniczących obu izb parlamentu. List otrzymał także szef dyplomacji Franco Frattini, który nie zawahał się nazwać zawartych w programie oszczędności cięć w finansowaniu jego resortu "absurdalnymi".

Z praktycznego punktu widzenia zmniejszenie nakładów na MSZ doprowadzi do zamknięcia wielu konsulatów, redukcji personelu w ambasadach oraz wydatków reprezentacyjnych.

Przewiduje się, że do poniedziałkowego strajku przystąpi znaczna część pracowników dyplomacji wszystkich szczebli, gdyż większość z nich należy do związku, który go ogłosił. Nie będzie natomiast strajkował przeciwko swemu rządowi minister spraw zagranicznych Frattini, który tego dnia będzie w Brukseli. Nie będzie tam sam, bo, jak poinformowano, jego współpracownicy i asystenci mają pracować normalnie.

Agencja Ansa zauważa przy okazji, że programy oszczędnościowe, wprowadzone przez wiele rządów budzą niezadowolenie także wśród dyplomatów z innych krajów europejskich i to w szczególnym momencie, gdy ma zostać powoli wprowadzony w życie ambitny plan wspólnej polityki zagranicznej całej Unii.