Pandemia w krajach Trzeciego Świata

W krajach Trzeciego Świata większe szkody wyrządzają sanitarne obostrzenia niż sama epidemia. Żyjący tam ludzie są przekonani, że nie zabije ich koronawirus, ale głód, tym bardziej, że jako społeczeństwa zdecydowanie młodsze niż na przykład europejskie, wykazują się też większą odpornością na tę epidemię.

Zwraca na to uwagę brat Amilcare Boccuccia, dyrektor Fundacji Braci Szkolnych. Jego zgromadzenie prowadzi szkoły w 80 krajach świata, uczęszcza do nich milion uczniów. Dzięki informacjom z pierwszej ręki dobrze zdaje sobie sprawę z konsekwencji epidemii koronawirusa, zwłaszcza w krajach trzeciego świata. Mówi brat Boccuccia.

Trzeci Świat nie potrzebuje lekarstw, lecz pożywienia

„Już przed miesiącem przeprowadziliśmy wywiad w terenie, pytając odpowiedzialnych za nasze placówki oświatowe i różne projekty pomocowe, czego w tym momencie najbardziej im potrzeba. Ich odpowiedź bardzo nas zaskoczyła. Myśleliśmy, że w Trzecim Świecie najbardziej potrzeba dziś lekarstw, a oni tymczasem proszą o żywność. Ja sam przez niemal 40 lat pracowałem w Afryce. Rozumiem więc dobrze, dlaczego tak się dzieje. Gospodarka tych państw opiera się zasadniczo na pracy dorywczej. Kiedy na skutek rządowych rozporządzeń zawieszona została ta drobna działalność gospodarcza, rodziny zostały pozbawione wszelkich dochodów i dziś nie mają co jeść. Nie stać ich nawet na podstawowe środki czystości. Dlatego pierwszą reakcją naszych wspólnot był zakup żywności dla najuboższych. W Nairobi na przykład, gdzie znajdują się nasze międzynarodowe ośrodki formacji, w sposób szczególny zajęliśmy się samotnymi kobietami z dziećmi, które żyją w slumsach – powiedział Radiu Watykańskiemu brat Amilcare Boccuccia. - (…) Niczym lejtmotyw powtarzają się słowa: wcześniej niż wirus, zabije nas głód. Bo nawet jeśli ktoś miał do tej pory pracę, jak na przykład w Indiach, to teraz, kiedy firmy zostały zamknięte, znikąd nie mają pomocy, bo u nich nie ma świadczeń socjalnych, tak jak u nas. Stąd również i ci, którzy do tej pory żyli całkiem dostatnio, należeli do niższej klasy średniej, dziś muszą zmagać się z głodem. I to właśnie dlatego ludzie uskarżają się przede wszystkim na brak pożywienia.“