Duchackie memory. Gra nie tylko na Zesłanie Ducha Świętego

Duchackie memory to gra zawierająca 25 par barwnych ilustracji, wykonanych przez s. Christellę Urbańską i przedstawiających najważniejsze dla Zgromadzenia Sióstr Kanoniczek Ducha Świętego obrazy, symbole i postacie. Każda ilustracja została podpisana, więc gracze poprzez zabawę zostają wprowadzeni w świat duchowości i charyzmatu sióstr. - Na przykład jest ilustracja przedstawiająca Zesłanie Ducha Świętego i pod nią podpis: "Zesłanie Ducha Świętego - Patronalne Święto Zakonu", albo ilustracja przedstawiająca Afrykę z podpisem: "Burundi - Od 1981 roku kraj pracy misyjnej Duchaczek" - opowiada s. Pia Kaczmarczyk.

Gra powstała dla upamiętnienia Roku Jubileuszowego 800-lecia Zgromadzenia Ducha Świętego w Polsce. Przygotowały ją s. Irena Drozd, s. Antonina Wojdyła i s. Boguchwała Perlak. - Dlaczego memory? To gra, którą lubią wszyscy - dzieci, młodzież i dorośli. Można powiedzieć, że memory to też gra, w którą można grać samemu, ale i z koleżanką, kolegą oraz całą rodziną. To gra na rodzinne wieczory, na wspólnotowe spotkania oraz na chwilę osobistego zatrzymania - dodaje s. Pia.

W duchackim memory zasady są takie same, jak w innych grach tego typu. Karty należy obrócić obrazkami do dołu, jedną obok drugiej. Gracze kolejno odkrywają pary kart. Jeśli zawodnik znajdzie identyczne karty, odkłada je do swojej talii. Jeśli karty różnią się od siebie, gracz traci kolejkę i odkłada karty na miejsce, obrazkiem do dołu. Pora na następną osobę. Gra trwa do momentu, gdy zostaną zebrane wszystkie pary. Wygrywa ten gracz, który zbierze najwięcej par.

- Gra jest adresowana do każdego, komu bliskie są nasza duchowość i charyzmat, i do tych, którzy chcą poznać Zakon Ducha Świętego - mówi s. Kaczmarczyk. Jak informuje, każdy zainteresowany grą może skontaktować się z siostrami przez formularz na stronie www.kanoniczki.pl.

Zakon Ducha Świętego założył w XII wieku we Francji bł. Gwidon z Montpellier. Około roku 1175 sprzedał on cały majątek otrzymany od rodziców i wybudował szpital w rodzinnym mieście. Z czasem duchacy i duchaczki pojawili się również w innych krajach, służąc chorym, ubogim i dzieciom. Do Polski dotarli w 1220 r. i osiedlili się na terenie Prądnika, zakładając tam szpital.

W 1244 r. zakonnicy otrzymali kościół Świętego Krzyża w Krakowie, przy którym powstał kompleks klasztorno-szpitalny i otworzono pierwsze okno życia. Bracia i siostry składali dodatkowy, czwarty ślub miłosierdzia świadczonego bliźnim w potrzebie, przyjmowania ubogich i chorych, opieki nad porzuconymi dziećmi. Zgodnie z regułą zakonu, duchacy i duchaczki szukali chorych i sierot na ulicach miast. Na początku XIX wieku siostry zamieszkały w klasztorze przy ul. Szpitalnej. 

Zgromadzenie Sióstr Kanoniczek Ducha Świętego de Saxia jest żeńską gałęzią Zakonu Ducha Świętego i liczy obecnie 220 sióstr, które posługują w 17 klasztorach w Polsce oraz w Afryce, we Włoszech i na Ukrainie. Prowadzą m.in. placówki opiekuńczo-wychowawcze, zawodowe rodziny zastępcze, domy samotnej matki, domy opieki i przedszkola. Posługują w szpitalach, hospicjum, chorym w domach prywatnych oraz dzieciom i młodzieży poprzez katechezę.

Natomiast na misjach w Afryce siostry prowadzą centra medyczne z oddziałami szpitalnymi, przychodniami, ambulatoriami i porodówkami, opiekują się sierotami, ubogimi, organizują dożywianie dzieci, katechizują i prowadzą edukację zawodową w zakresie krawiectwa i stolarstwa.