Antynoble rozdane

W ceremonii zorganizowanej na uniwersytecie Harvarda ogłoszono nazwiska laureatów w obecności profesorów uczelni, studentów oraz laureatów prawdziwej nagrody Nobla.

Obecni byli: Roy Glauber - laureat Nobla w dziedzinie fizyki w 2005 r., James Muller, jeden z założycieli organizacji "Lekarze Przeciw Wojnie Nuklearnej" uhonorowanej pokojową nagrodą Nobla w 1985 r., Frank Wilczek - laureat w dziedzinie fizyki w 2004 r., Sheldon Lee Glashow - laureat w dziedzinie fizyki w 1979 r. i William N. Lipscomb - laureat w dziedzinie chemii w 1976.

Lipscomb był w tym roku bohaterem cyklicznej zabawy "Wygraj randkę z noblistą", odbywającej się na uroczystościach rozdania Ig Nobli. Spotkanie z nim zostało wylosowane przez jedną z osób z publiczności. Ponadto, każdy z nowych laureatów Ig Nobla mógł pod koniec ceremonii uścisnąć Lipscombowi dłoń.

Ceremonii patronowali król i królowa szwedzkich klopsików, a gościem spoza sfery naukowej był brytyjski pisarz Neil Gaiman.

Tak jak co roku nagrodą uhonorowano autorów 10 prac, które, według motta organizatorów "najpierw skłaniają do śmiechu, a później do zastanowienia". Laureaci mieli szansę zabrać głos dziękując za nagrodę, ale musieli zrobić to krótko i ciekawie, bo rozwlekłe przemówienia przerywa obecna zawsze na ceremonii ośmioletnia dziewczynka nazywana "Miss Sweetie Poo", która tak długo powtarza: "Przestań, nudzę się!" aż mówca nie zakończy wystąpienia.

Przydarzyło się to w tym roku grupie badaczek, opisujących swoją rewolucyjną metodę pobierania próbek smarków wieloryba przy pomocy zdalnie sterowanego helikoptera.

Z kolei badacz, który otrzymał nagrodę za odkrycie, że nietoperze uprawiają miłość francuską musiał przerwać demonstrację tego zjawiska, wykonywaną z użyciem maskotek, ponieważ interweniował (również tradycyjnie obecny na ceremonii) adwokat William J. Maloney. Jego zadaniem jest niedopuszczanie do sytuacji, w której ktokolwiek zrobiłby, powiedziałby, zobaczyłby lub pomyślał cokolwiek niestosownego. On również przerwał prezentację materiału filmowego poświęconego zachowaniom seksualnym nietoperzy.

Wśród laureatów znaleźli się też m.in. autorzy odkryć, że: jazda kolejką górską i spowodowane nią pozytywne emocje ułatwiają oddychanie chorym na astmę, przeklinanie łagodzi ból (pod warunkiem, że normalnie nie przeklina się zbyt często, bo, podobnie jak na inne metody znieczulenia także i na tę można się z czasem uodpornić), założenie skarpet na buty pomaga uniknąć poślizgnięcia się na oblodzonej nawierzchni oraz, że duże przedsiębiorstwa funkcjonowałyby wydajniej gdyby losowo awansowały swoich pracowników.

Uroczystości towarzyszył bogaty program artystyczny, którego tematem przewodnim były bakterie. Wśród występów była m.in. opera w czterech aktach, opowiadająca historię bakterii żyjących na zębie pewnej kobiety oraz koncert fortepianowy, którego repertuar obejmował "przygnębiającą muzykę rosyjską". Pianistka wykonała go w towarzystwie bilionów bakterii, w tym żyjących w ustach paciorkowców.

Każdy z laureatów oprócz statuetki, przedstawiającej w tym roku laboratoryjną fiolkę i szalkę Petriego na deseczce, otrzymał nagrodę finansową: banknot o nominale 10 bilionów dolarów Zimbabwe.

Uroczystość prowadził redaktor dwumiesięcznika "Improbable Research" Marc Abrahams. To humorystyczno - naukowe czasopismo, wydawane na Harvardzie jest organizatorem nagród Ig Nobel. Na zakończenie Abrahams wygłosił tradycyjne słowa: "Pamiętajcie, jeśli nie zdobyliście Antynobla w tym roku, a zwłaszcza, jeśli zdobyliście, życzę wam więcej szczęścia w przyszłym roku".