Zmarł wybitny dyplomata watykański

John Bukovsky urodził się 18 stycznia 1924 roku w słowackiej miejscowości Cerova. W 1939 roku wstąpił do Zgromadzenia Słowa Bożego, werbistów w Nitrze. W 1947 roku, po ukończeniu studiów filozoficznych w okresie prześladowań Kościoła wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie 3 grudnia 1950 roku został wyświęcony na kapłana.

Pierwsze lata kapłańskiej posługi, o. Bukovsky poświęcił na pogłębienie wiedzy biblijnej. W 1952 r. zdobył licencjat z teologii na Katolickim Uniwersytecie w Waszyngtonie. Wyróżniał się szczególną znajomością języka greckiego i hebrajskiego. W latach 1952-1954 był profesorem Pisma Świętego w werbistowskim seminarium w Techny. W 1954 roku został skierowany na dalsze studia do Rzymu, gdzie w 1956 roku zobył licencjat z egzegezy na Papieskim Instytucie Biblijnym. Kolejne lata jego życia wypełnione były pracą naukową i dydaktyczną w Techny. W 1967 roku mając 43 lata został mianowany rektorem tej uczelni. W tym samym roku podczas kapituły generalnej werbistów w Rzymie został wybrany radcą generalnym i admonitorem Zgromadzenia Słowa Bożego.

Od 1968 roku pracował również jako tłumacz w kontaktach Stolicy Apostolskiej z Czechosłowacją. W 1973 roku został stałym pracownikiem Sekretariatu Stanu, odpowiadającym za kontakty z Czechosłowacją, Rumunią, Bułgarią i Albanią. Od roku 1989 wszedł w ścisłe grono watykańskiej dyplomacji. W tym tez czasie usilnie zabiegał o mianowanie biskupów na nieobsadzone stolice biskupie a także o rozwiązanie problemów między Kościołem a państwem.

18 sierpnia 1990 roku papież Jan Paweł II mianował o. Bukovsky’ego arcybiskupem tytularnym Tabalty i jeszcze w tym samym roku wysłał go do Rumunii jako pierwszego nuncjusza apostolskiego w tym kraju po upadku komunizmu.

Sakry biskupiej udzielił mu 13 października 1990 roku w Bazylice św. Piotra w Rzymie kard. Agostino Casaroli, sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej. W czasie misji w Bukareszcie arcybiskup przyczynił się do częściowego rozwiązania najtrudniejszych problemów między Watykanem a rządem Rumunii, m. in. zwrotu przejętego przez komunistów i przekazanego Kościołowi prawosławnemu majątku Kościoła greckokatolickiego.

20 grudnia 1994 r. abp Bukovsky został mianowany na miejsce abp. Francesco Colasuonno nuncjuszem apostolskim w Moskwie. Abp Colasuonno sprawował tę funkcję od marca 1990 r. jeszcze jako przedstawiciel Stolicy Apostolskiej przy rządzie ZSRR, a po zmianach politycznych 1991 roku i rozpadzie Związku Radzieckiego był nuncjuszem przy Federacji Rosyjskiej. To właśnie arcybiskup Bukovsky doprowadził m. in. do powstania czterech administratur apostolskich Kościoła katolickiego w Rosji.

Jan Paweł II wysoko cenił posługę arcybiskupa. Udzielając mu audiencji przed wyjazdem na pierwszą placówkę do Rumunii, papież podkreślił wysokie umiejętności nowego nuncjusza w dziedzinie dialogu między Stolicą Apostolską i poszczególnymi krajami, w obronie praw i wolności ludzi wierzących. „Chciałbym wyrazić moje uznanie i wdzięczność o. Bukovskiemu za jego pełne oddania posługiwanie Stolicy Apostolskiej i Kościołowi świętemu, pracę bezinteresowną i umiejętną” – dodał Ojciec Święty.

O swoim życiu i pracy w dyplomacji watykańskiej o. Bukovsky napisał w opublikowanej w 2006 roku po słowacku książce „Spomienky spoločníka” (Wspomnienia towarzysza). Zawiera ona swoistego rodzaju świadectwo człowieka osobiście zaangażowanego w przemiany społeczno-polityczne i religijne drugiej połowy minionego wieku. „Moją praca była dyplomacja... Tym nie mniej starałem się być przede wszystkim kapłanem i biskupem, który musi się troszczyć o wewnętrzne życie i organizację Kościoła. I to właśnie przydawało radości mojemu posługiwaniu” – napisał abp Bukovsky.

Arcybiskup przeszedłszy na emeryturę w 2000 roku i powrócił do swojego zgromadzenia. Początkowo mieszkał w domu Misyjnym św. Ducha pod Wiedniem a następnie przeniósł się do Techny (USA), gdzie zmarł 18 grudnia 2010 roku.