W Charkowie jest mniej ostrzałów, jednak sytuacja humanitarna z każdym dniem się pogarsza. „Ludzie są bez pracy, oszczędności wielu się skończyły i nie mają za co kupić najpotrzebniejszej żywności czy lekarstw” – mówi Radiu Watykańskiemu pracujący w tym mieście ks. Wojciech Stasiewicz. Docierająca pomoc jest niewystarczająca.
Polski kapłan, który jest dyrektorem Caritas Spes Charków wskazuje, że liczba ludzi proszących o pomoc dramatycznie rośnie. „Na początku wojny jeden TIR z pomocą starczał nam na tydzień, teraz wszystko rozchodzi się w jeden dzień” – mówi ks. Stasiewicz.
SYTUACJA NA UKRAINIE: Relacjonujemy na bieżąco
„Mówiąc szczerze sytuacja humanitarna jest katastrofalna. Mimo że można kupić w sklepach żywność i lekarstwa, to mało kto może sobie na to pozwolić. Jest to bardzo niepokojące. My, na początku wojny, karmiliśmy w parku 80 osób, teraz przychodzi do nas 700-800 osób. Z każdym tygodniem ta liczba systematycznie rośnie. Nie robimy tego regularnie w obawie przed ostrzeliwaniem punktów z pomocą humanitarną, jak to już miało miejsce – mówi papieskiej rozgłośni ks. Stasiewicz. – Zgłasza się też do nas po wsparcie coraz więcej wiosek z terenu całego obwodu charkowskiego, bo wiedzą, że jako Kościół katolicki możemy przekazywać pomoc i stale ją otrzymujemy. W praktyce wygląda to tak, że dziś przyjechał do nas TIR ze wsparciem i w piątek ma prawdopodobnie przyjechać kolejny. Na początku wojny jeden TIR wystarczał nam na tydzień czasu, to w tym momencie wystarcza na jeden dzień. Czyli z jednej strony pomoc stale dociera, jednak na wyzwania jakie daje nam rzeczywistość, jest to zdecydowanie zbyt mało. Najgorzej jest z lekarstwami. Brakuje też produktów spożywczych. Wszystko co otrzymujemy przekazujemy też dalej.“
W ostatnich dniach wojska ukraińskie wyzwoliły kilka wiosek w okolicach Charkowa skąd Rosjanie ostrzeliwali to miasto. „Dzięki temu sytuacja się trochę poprawiła, ale bezpiecznie wciąż nie jest” – mówi ks. Stasiewicz, który wraz z wolontariuszami Caritas dociera do najbardziej niebezpiecznych dzielnic.
„Przez ostatnie dni odwiedzałem największe osiedle w Charkowie, gdzie przed wojną mieszkało pół miliona ludzi, a obecnie zostało maksymalnie ok. tysiąca. Nie widziałam na tym osiedlu żadnego bloku, który nie byłby częściowo, albo całkowicie zniszczony. W czasie naszego pobytu byliśmy świadkami trzech ostrzałów. To dramatycznie wygląda – mówi ks. Stasiewicz. – To chyba cud i ręka Pana Boga, że ostał się tamtejszy kościół, w podziemiach którego mieszkają ludzie. Na początku wojny żyło tam 170 osób, ale z powodu nieustannych ostrzałów zostało tam teraz 15 osób, przede wszystkim babć, które nie mają do kogo pojechać. Dwóch księży codziennie tam do nich dojeżdża, zawożą im zupę i karmią tych ludzi, którzy na tym osiedlu jeszcze zostali i jak mogą się nimi opiekują. Nigdy się tak dziwnie nie czułem jak wjeżdżając właśnie na to osiedle. Widzisz, że nie ma ani jednej żywej duszy na ulicach, w powietrzu czuć dosłownie obecność ostrzeliwujących Rosjan. Jak Caritas od początku wojny nieśliśmy pomoc w tej dzielnicy, ale teraz jest ona zwielokrotniona, bo sytuacja jest tam bardzo, ale to bardzo opłakana.“
Ks. Stasiewicz z podziwem mówi o wolontariuszach Caritas, którzy niestrudzenie i z narażeniem swego życia niosą pomoc potrzebującym. „To jest poruszające jak wielu ludzi, którzy od nas otrzymali pomoc pyta, jak teraz oni sami mogą pomóc innym” – mówi kapłan. W organizowaniu pomocy dla Ukrainy ściśle współpracuje on z Caritas archidiecezji lubelskiej, z której pochodzi.
Wsparcie można przekazać z dopiskiem: UKRAINA:
Caritas archidiecezji lubelskiej
ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2 20-950 Lublin
Numer konta (PLN): 46 1240 1503 1111 0000 1752 8351
Wpłaty w dolarach: 59 1240 1503 1787 0000 1752 8364
Wpłaty w euro: 72 1240 1503 1978 0000 1752 8377
Sugerował, że obecna administracja może doprowadzić do wojny jądrowej.
Rusza również pilotażowy program przekazywania zasiłków na specjalną kartę płatniczą.
Tornistry trafią do uczniów jednej ze szkół prowadzonych przez misjonarki.
Caritas rozpoczęła zbiórkę na remont Ośrodka dla osób w kryzysie bezdomności w Poznaniu.