Zmarła dr Irena Mierzwa

Dr Irena Mierzwa była znaczącą postacią dla archidiecezji katowickiej. Jak podaje silesia.edu.pl, urodziła się 27 lutego 1927 r. w Cieszynie w rodzinie Pawła i Marii z d. Gawron. Matka wcześnie zmarła. Ojciec urodzony w Roździeniu (obecnie Katowice) w rodzinie robotniczej, prawnik z wykształcenia, powstaniec śląski, pełnił w latach 1935-1939 funkcję starosty w Tarnowskich Górach, a wcześniej był między innymi szefem policji w powiecie cieszyńskim. Zagrożony aresztowaniem przez wojska niemieckie Paweł Mierzwa przedostał się na Zachód, służąc w polskich formacjach wojskowych we Francji, a potem został internowany w Szwajcarii. Przebywał tam już do końca życia (zmarł w roku 1977).

Irena Mierzwa pozostała w kraju pod opieką drugiej żony ojca Anny z d. Klyta. Wraz z nią zamieszkała w Chorzowie. Rodzina pozbawiona została własności przejętej przez okupanta (kino Colosseum w Chorzowie). Irena uczęszczała przez pewien czas do szkoły niemieckiej stopnia średniego, nie uzyskując jednak świadectwa z powodu Volkslisty IV. Przez pewien czas była wolnym słuchaczem w prywatnym gimnazjum Flignera w Bytomiu. W 1946 roku ukończyła skrócony kurs licealny i zdała maturę w Gimnazjum Żeńskim w Chorzowie, a następnie rozpoczęła studia na Uniwersytecie Poznańskim uwieńczone magisterium z filologii polskiej w roku 1951 oraz magisterium z filologii angielskiej - w roku 1952. Po studiach podjęła pracę w Poznańskim Towarzystwie Przyjaciół Nauk jako kierownik działu wymiany wydawnictw. W rezultacie rozmów z przebywającym czasowo na wygnaniu w Poznaniu bp. Herbertem Bednorzem, w 1957 roku wróciła na Górny Śląsk i na 45 lat związała się z Wydawnictwem św. Jacka. Od 1970 roku, do przejścia na emeryturę w roku 1990 pełniła funkcję kierownika Wydawnictwa, a potem jeszcze przez 12 lat (do roku 2002) pracowała w niepełnym wymiarze czasu pracy.

W 1972 roku obroniła na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu rozprawę doktorską pt. "Działalność wydawnicza Karola Miarki Młodszego", która ukazała się drukiem w roku 1976, nakładem Instytutu Śląskiego w Opolu. Po doktoracie, z rekomendacji dr. Alojzego Targa, objęła wykłady pod wspólnym tytułem: Dzieje duszpasterstwa śląskiego na przełomie XIX i XX wieku w katowickim punkcie konsultacyjnym Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. Wraz z ks. prof. Andrzejem Zuberbierem z ATK prowadziła seminarium magisterskie z teologii praktycznej, a także konsultowała merytorycznie w seminariach doktorskich ks. prof. A. Zuberbiera, z zakresu historii i kultury duszpasterstwa śląskiego.

Publikowała prace naukowe drukowane w książkach zbiorowych i czasopismach naukowych, np. „Częstochowskie Studia Teologiczne”, „Śląskie Studia Historyczno-Teologiczne”, „Studia Theologica Varsaviensia”, „Prawo kanoniczne”, „Nasza Przeszłość”, i inne. Współredagowała wydawnictwo encyklopedyczne pt. „Bóg człowiek świat. Ilustrowana Encyklopedia dla młodzieży” (1991). Uczestniczyła w inicjowaniu „Śląskich Studiów Historyczno-Teologicznych” powołanych przez bp. H. Bednorza. W latach 1990-1995 zasiadała w kolegium redakcyjnym ŚSH-T. Była członkiem Rady redakcyjnej „Słownika biograficznego katolickiego duchowieństwa śląskiego XIX i XX wieku” (Katowice 1996), członkiem Zespołu redakcyjnego „Słownika Teologicznego” ( Katowice wyd. 2:1998). W ramach swoich zadań pracowniczych redagowała lub prowadziła projekty wydawnicze, takie jak: modlitewniki, katechizmy, „Mały Słownik Biblijny”.

Aktywnie uczestniczyła w życiu Kościoła. Bp Herbert Bednorz powierzył jej rolę prowadzenia sekretariatu Zespołu Roboczego Komisji Wspólnej Przedstawicieli Rządu i Episkopatu ds. Wydawnictw i Czasopism Katolickich. W zadaniach tych pomagały jej Barbara Sobańska oraz Wera Walecka. Komisja działała w latach 1981-1989. Dr Irena Mierzwa czynnie uczestniczyła w I Synodzie Diecezji Katowickiej (1972-1975). Powołana została do prac Synodalnej Komisji Liturgicznej, Synodalnej Komisji Redakcyjnej, Synodalnej Komisji Głównej, dzieląc się swoją wiedzą i doświadczeniem w pracy redakcyjnej. Brała również udział w Synodzie metropolii krakowskiej, pracując w Komisji ds. Apostolatu Świeckich (1975-1980).

W kadencji 1970-1980 I. Mierzwa została powołana do Rady Duszpasterskiej diecezji katowickiej. W latach 1998-2003 zasiadała w Krajowej Radzie Katolików Świeckich i reprezentowała Radę między innymi na konferencjach zagranicznych w Budapeszcie, Erfurcie i Neuhofen. W swojej macierzystej parafii Matki Boskiej Piekarskiej na Tysiącleciu Górnym w Katowicach przewodniczyła sekcji terenowej Klubu Inteligencji Katolickiej w Katowicach, którego była członkiem założycielem.

Była też członkiem założycielem, utworzonego w roku 1990 Societas Scientiis Favendis Silesiae Superioris i kształtowała ramy jego aktywności naukowej i kulturalnej. W latach 2002-2008 została powołana do Zespołu Ekspertów Konkursu Inicjatyw Kulturalnych Katowic przyczyniając się do wyznaczenia kierunku wspierania polityki wydawniczej władz miejskich.

Była członkinią Instytutu Świeckiego Chrystusa Króla.

Po wieloletnich staraniach, dzięki wsparciu gen. Jerzego Ziętka, bliskiego współpracownika jej ojca z czasów jego służby w Tarnowskich Górach, mogła odwiedzić schorowanych rodziców mieszkających w Szwajcarii. Za całokształt pracy dla Kościoła katolickiego w Polsce i na Górnym Śląsku papież Jan Paweł II w 1987 roku uhonorował ją orderem Pro Ecclesia et Pontifice.